ပည္တြင္းေရးျပႆနာက ဒီမိုကေရစီတစ္ခုတည္းနဲ႔ မၿပီးေတာ့ဘူး'

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္ စုေပါင္းရာႏွင့္ခ်ီရွိသျဖင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ကိုင္တြယ္ရာတြင္
႐ိုးရွင္းသည့္ အသြင္သဏၭာန္မရွိျခင္းေၾကာင့္ လတ္တေလာ အစိုးရၾကံဳေတြ႕ေနရသည့္ တိုင္းရင္း
သားမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈရယူကာ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရာတြင္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို
ရွမ္းအမ်ဳိးသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ဦးခြန္ထြန္းဦးႏွင့္ ျမန္မာတိုင္း(မ္)က ၿပီးခဲ့သည့္သီတင္း
ပတ္က ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။
* ကခ်င္မွာ အခုထက္ထိ မျငိမ္သက္ေသးတဲ့ အေရးရယ္၊ ရခိုင္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ဆူပူမႈေတြရယ္၊ တိုင္း
ရင္းသား ေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥေတြက အစိုးရအတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါတယ္။
ဒီအေရးေတြကို အစိုးရက ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသင့္တယ္လို႔ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးေခါင္း
ေဆာင္တစ္ဦးအေန နဲ႔ ဘယ္လိုသုံးသပ္ပါသလဲ။
ရခိုင္ကိစၥကေတာ့ ေကာ္မရွင္မွာပါတဲ့ အတြက္ ေျဖဖို႔ခဲယဥ္းသလို ေျဖလည္း မေျဖခ်င္ဘူး။ ဒါက
ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ တာ၀န္ပါ။ တိုင္းရင္းသားအေရးက ေတာ့ ေတာ္ေတာ္က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ အခု က
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းခဲ့တာက စရမယ္။ ၾကာလည္း ၾကာလွၿပီ။
တိုင္းရင္းသား ကိစၥေတြ ကလည္း သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမလိုလိုနဲ႔ မရဘူး
ျဖစ္ေနတာ။ အခုဟာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခု တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ ယုံၾကည္မႈ
တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အစုအဖြဲ႕
က ေပၚလာျပန္တယ္။ အခုဆိုရင္ အစိုးရက ခ်စားမႈကိုပဲ တိုက္ဖ်က္မလား၊ ဒီမိုကေရစီကိုပဲ ေျဖာင့္
ေျဖာင့္သြားရမလားဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။ၾကာလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥတင္မဟုတ္ဘဲ
ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္တာေတြ ပါလာတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ပထမ လား၊ ယုံၾကည္မႈတည္
ေဆာက္ျခင္းက ပထမလားဆိုတာ ဘယ္ဟာ ပထမမွန္း မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ
ေတြက တိုက္တြန္းခ်က္ေတြအရလည္း ဒီမိုကေရစီကိုသြားမယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္
ျပည္တြင္းေရးျပႆနာက ဒီမုိကေရစီတစ္ခုတည္းနဲ႔ မၿပီးေတာ့ဘူး။ ဒီမိုကေရစီသြားမယ္ဆိုရင္
တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ နားလည္မႈယူရမယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြရလိုတဲ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခု
ကိုေတာ့ ဖန္တီးေပးဖို႔လိုတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ လစ္ဇင္ကေတာ့ ေခါင္းနဲ႔ ပန္းလိုျဖစ္ေန
တယ္။ ဒီေတာ့ အခုဖက္ဒရယ္ကို ေတာင္းတာကလည္း ၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ႏုိင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားပါတီ
ေတြရယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအဖြဲ႕ ေတြရယ္၊ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြက ဖက္ဒရယ္
ေကာင္စီဖြဲ႕ၿပီး ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ ေတြကလည္း ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး
ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားျပႆနာကို မေျဖရွင္းျပန္ရင္
လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကရမွာမဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရရင္ ဒီမိုကေရစီကလည္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြား
ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ပထ၀ီအေနအထားအရ တိုင္းရင္းသား ေတြအားလုံးက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၀ိုင္းထား
တာကိုး။ ဆိုလိုတာက တိုင္းရင္းသား ေတြလိုလားတဲ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကိုလည္း လက္ရွိအစိုးရက
စဥ္းစားေပးရေတာ့ မယ္ေလ။ ၆၂ ခုႏွစ္က သုံးခ့ဲတဲ့နည္း အတိုင္း သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ
အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အခုဆိုရင္ အေျခခံဥပေဒကလည္း ျပႆနာျဖစ္ ေနတယ္။
* တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေရးကိစၥေတြက အစိုးရအဆက္ဆက္ ေျဖရွင္းဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတာ
ေတြခ်ည္းပါပဲ။ အခုအစိုးရလက္ထက္မွာ တိုင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ ျပီး ကိုင္တြယ္တာ၊
ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေနတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနနဲ႔
ေက်နပ္မႈရွိရဲ႕လား။
တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖရွင္းပုံေျဖရွင္းနည္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာကိုလည္း ေျပာၿပီးပါၿပီ။
အခုေျဖရွင္း နည္းေတြက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းတဲ့ နည္းနဲ႔
သြားရမွာ။ အခုဆိုရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းမွာလည္း မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာဆက္ျဖစ္
မယ္မွန္းလည္း မသိဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥကလည္းျဖစ္ ေနတယ္။ အေရွ႕ပိုင္းမွာလည္း ၀ ေတြရွိ ေန
တယ္။ အဆိုးဆုံးနဲ႔ ဒီအစိုးရ မွားသြားတာကေတာ့ သူတို႔ေခတ္မွာမွ ေကအိုင္ေအနဲ႔ တည္ေဆာက္
တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ပ်က္ျပားသြားတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ ျပႆနာေတြက ၀င္လာႏိုင္
တယ္။ အစိုးရလုပ္ေနတဲ့ လုပ္နည္းကေတာ့ ေျပာင္းကို ေျပာင္းသင့္တယ္။ ဖက္ဒရယ္ကို ကြ်န္ေတာ္
တို႔ေတာင္းေန ျခင္းကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြ အာမခံခ်က္ရွိေအာင္၊ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဘက္ညီမွ်တဲ့
စနစ္ရွိေအာင္၊ ထိန္းညႇိမႈေလးရွိ ေအာင္ေပါ့။ ျမန္မာကလည္း ျပည္ေထာင္တစ္ခုအေနနဲ႔ ျဖစ္လာဖို႔
ေပါ့ေလ။ ဒါကို ေတာင္းရျခင္းက တန္းတူေရး၊ ကိုယ္တိုင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရး၊ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီး
ႏိုင္ေရးတို႔အတြက္ေပါ့။ တန္းတူေရး ဆိုတာ တူညီေသာ ကိုယ္စားျပဳေရးေပါ့။ ဒီလိုေျပာလို႔ ခြဲထြက္
တယ္ဆိုတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘက္ညီမွ် ထိန္းညႇိတာကေတာ့ ဖက္ဒရယ္မူပဲရွိတယ္။ ကိုယ့္
ျပည္နယ္ကိုလည္း ကိုယ့္အစိုးရက အုပ္ခ်ဳပ္မွသာ ၿပီးမယ္။ ျပည္နယ္သူ ျပည္နယ္ သားေတြရဲ႕
ဥပေဒေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ေတြ စာေပေတြကို အသက္သြင္းလို႔ ရမယ္။ အခုက ျပည္နယ္ေတြ
မွာက လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြကရွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြျဖစ္ေနတယ္။
* ဒါဆိုရင္ ဖက္ဒရယ္မူကိုသာ အစိုးရက က်င့္သုံးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ အခု
ထက္ပိုျပီး ေတာ့ ဖြံျဖိဳးတိုးတက္လာမယ္လို႔ ယုံၾကည္တယ္ေပါ့။
ယုံၾကည္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္ေတာင္ အတိအလင္းေၾကညာသြား
ၿပီပဲ။ ဖက္ဒရယ္ စစ္စစ္က်င့္သုံးမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္နက္ကိုင္ဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူးလို႔ ေျပာ
ခဲ့တယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးက တန္းတူထိန္းညႇိသင့္ တယ္။ ဒါကို တကယ္ယုံ
ၾကည္လို႔ေျပာတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လုပ္ခဲ့တဲ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကလည္း ဒီလိုပဲေလ။ ဒီ ေတာ့
ယုံၾကည္လို႔ကိုေျပာေနရတာပါ။
* အခု အန္ကယ္တို႔ ယုံၾကည္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ စစ္စစ္က်င့္သုံးဖို႔က ဒီအစိုးရလက္
ထက္မွာ ျဖစ္လာႏိုင္သလား။
ဒါေတြကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲထက္ ဒီအစိုးရလက္ထက္မွာလည္း လုပ္လို႔ရ တယ္။ မလုပ္ရင္လည္း
သူ႔သေဘာေပါ့ ေလ။ သူလုပ္မယ္ဆိုလည္း ရပါတယ္။ အခုဆိုလည္း တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရး ပါတီ
ေတြေတာ့ ရွိေနတာပဲ။ အခုေတာ့ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ ျဖစ္လိုတဲ့ သေဘာကိုေတာ့ မေျပာဘဲနဲ႔
တျခားဘက္ကို ဦးတည္ေနတာလည္းျမင္ေနရတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကိုလည္း မေျပာလိုဘူး။
ဒါေတြက နယ္ေျမခြဲျခမ္း ၿပီးေပးတဲ့ျပႆနာမဟုတ္။ တကယ့္ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီ အခ်က္ကိုမကိုင္ဘဲ ေျဖရွင္းရင္ မရဘူးဆိုတာကို လက္ခံတယ္။

ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပက္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးလိုပါက ...
comment.myanmar.times@gmail.com သို႔ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

စီးပြားေရးအလားအလာေကာင္းမ်ား

ဗိုက္မပူခ်င္ရင္ ဒါကိုဖတ္

West, Islam can unite over Bingali so calledRohingya cause

Thomas Donilon, the US president's national security adviser, said that Barack Obama was to raise concerns over the plight of Muslim Rohingya in Rakhine state during his meetings with Myanmar President Thein Sein and opposition leader Aung San Suu Kyi. Doing so could be critical not only to resolving the conflict in Rakhine state, but it could also have great implications for relations between Islam and the West.

• Published: 20/11/2012 at 12:00 AM
• Writer: Fuadi Pitsuwan

In the latest clashes last month, sectarian violence between the Buddhist majority and Muslim minority in Myanmar's westernmost state claimed 89 lives, according to official reports. While much of the world sees the situation as "merely" a clash between Buddhists and Muslims, it is much more complex.
At the heart of the conflict is the Rohingya's lack of protection from the state because they are not considered Myanmar citizens, despite having lived in the country for several generations. Buddhist Rakhines view the Rohingya with suspicion, as illegal immigrants from Bangladesh who refuse to speak the Burmese language and embrace the local culture.
To be fair, many who claim to be Rohingya are illegal immigrants and it is extremely difficult to determine who are real Rohingya and who are illegal settlers from Bangladesh.
Muslim countries are very interested in seeing better treatment of the Rohingya by the Myanmar authorities who are accused by international human rights organisations of favouring the Buddhists in the conflict. Turkey's first lady Emine Erdogan and Foreign Minister Ahmet Davutoglu visited Rakhine state in August, which led to widespread international media coverage of the conflict and jolted the Islamic world into paying attention.
Jusuf Kalla, former vice-president of Indonesia and current chairman of the Indonesian Red Cross, made it a personal crusade and led Indonesia's efforts to try and persuade the Myanmar government to find a peaceful settlement to the Rohingya issue. Saudi Arabia has called the conflict "ethnic cleansing" against the Muslim Rohingya and King Abdullah reportedly ordered $50 million in aid to be sent to the Rohingya community. Iran also spoke out against the treatment of the Rohingya and called on all Muslim countries and international organisations to take swift actions to stop the "genocide" in Rakhine state.
The Organisation of Islamic Cooperation (OIC), a bloc of 57 Muslim countries, sent a high-level delegation to Myanmar and has continued to be vocal on the issue. According to its secretary-general, the OIC sent a letter to the White House encouraging President Obama to raise the Rohingya issue with Myanmar's leaders during his trip to the country, the first ever visit by a sitting US president.
This solidarity within the Islamic world is unprecedented. Muslim nations are speaking with one voice and that voice favours the protection of human rights.
While some of these countries may be using the issue to deflect attention from their own flawed human rights policies, the plight of the Rohingya has created a common position among these Muslim countries. More importantly, these interests coincide with values traditionally espoused by the Western world.
It is imperative that the White House recognise this opportunity resulting from this shared interest. The US may equivocate when questions related to the Arab-Israeli conflict arise.
Turkey would rather avoid questions when asked about the government's harsh treatment of its critics and Kurdish political activists. Indonesia dissembles when asked about discrimination against its Christian minority. Saudi Arabia would rather not talk about women's rights at home, while Iran continues to speak out against intervention in Syria despite mass killings by the Assad regime. But all these countries agree that the Muslim Rohingya deserve basic human rights and better treatment from the Myanmar authorities.
US concern for the plight of the Muslim Rohingya will demonstrate that it is not in conflict with the Islamic world. The US can use this opportunity to work with Muslim countries to promote tolerance and respect for human rights in Rakhine state.
In his speech at Yangon University yesterday Mr Obama urged an end to the sectarian unrest saying that there was no excuse for violence against innocent people.
But the president should go further and develop the emerging shared values evident in the world's response to this conflict. (Of course, he must do so delicately without making the Buddhists feel like scapegoats.)
Islam and the West can find common ground in Rakhine state. It could well be that the road to reconciliation between Islam and the West will pass through this abject region in the westernmost part of Myanmar.
Fuadi Pitsuwan is is a non-resident WSD-Handa Fellow at Pacific Forum CSIS in Honolulu, Hawaii, and a Belfer IGA Student Fellow at Harvard University's Kennedy School of Government. The article originally appeared in the Pacific Forum CSIS Pacnet series.

ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္ ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္၍

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတာေလး တစ္ခုေမးေလွ်ာက္ခြင့္ျပဳပါဘုရား။ အဘဘိုးဘိုးေအာင္ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔သည္ ဘုရားေဟာပိဋကတ္ေတာ္တြင္ ပါဝင္သည္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ယခုအခ်ိန္ထိ အနေႏၲာအနႏၱငါးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ဦးခ်ရာဟု သတ္မွတ္ထားပါသည္ဘုရား။ ဘုရားဝတ္ျပဳတိုင္းေတာ့ အမွ်ေဝရာတြင္ အဘဘိုးဘိုးေအာင္၊ ဘိုးမင္းေခါင္တို႔ကို အမွ်ေဝပါတယ္ဘုရား။ သို႔ေပမဲ႔ ဦးခ်ရွိခိုးျခင္းေတာ့မျပဳပါဘုရား။အဲဒါတပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလားဘုရား။
တပည့္ေတာ္မရဲ႕ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕က ရွိခိုးသင့္တယ္။ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ သူတို႔အေၾကာင္းပါတယ္ စသျဖင့့္ေျပာၾကပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ခံယူတာကေတာ့ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါးကလြဲ၍ ပူေဇာ္ရာရွိခိုးဦးခ်ရာမရွိဟု သတ္မွတ္ပါသည္ဘုရား။ တပည့္သိခ်င္တာေလး ကို ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ေျဖ။ ။ ကုိးကြယ္ရာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိဋကတ္တြင္လာရွိတာမ်ားကုိ ပထမဦးဆံုး ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
(၁) မိမိကုိယ္ကုိသာ အားကုိးရာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ပါးသူဟာ အားကုိးရာမဟုတ္ပါ။ မိမိကုိယ္ကုိ အားကုိးၿပီးႀကိဳးစားအားထုတ္မွသာ ေကာင္းစြာရခဲေရာက္ႏုိင္ခဲလွတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ ရပါလိမ့္မယ္။ (ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၊ ၃၇)
(၂) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာ(၃)ပါးကုိ ေအာက္ေမ့သတိရေနသူမွာ ေၾကာက္ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၾကက္သီးေမြးညွင္းထျခင္းတုိ႔ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ (ဓဇဂၢသုတ္၊ ဒီ၊ ပါ၊ ၃၊ ၂၂၁)
(၃) မိဘေဆြမ်ိဳး၊ သားသမီးစတဲ့ အၿခံအရံမ်ားဟာ ကုိးကြယ္အားထားရာ မဟုတ္ကုန္၊ မိမိကုိယ္ကုိ အားထားမွသာ လုိရာခရီးေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ (ဓမၼပါဠိေတာ္၊ ပထမတြဲ၊ ၂၈၈။ ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၂၊ ၂၇၂။)
(၄) ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ သရဏဂံုသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူဟာ သစၥာေလးပါးကုိ ျမင္ရလိမ့္မယ္။ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္သူအား အလံုးစံုေသာ ဒုကၡအေပါင္းမွ ကင္းလြတ္လိမ့္မယ္။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၁၅၉)
တဖန္ နတ္ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္လာရွိတာမ်ားကုိ ေဖာ္ျပေပးရမယ္ဆုိရင္
(၁) နတ္တုိ႔ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေစရန္ ေမတၱာသုတ္ကုိ အၿမဲရြတ္ဆုိေပးပါ။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၀၁)
(၂) နတ္ဆုိတာ သမုတိနတ္၊ ဥပပတၱိနတ္၊ ၀ိသုဒၶိနတ္ဆုိၿပီး (၃)မ်ိဳးသာ ရွိတယ္။ မင္း၊ မိဖုရား၊ မင္းသားေတြဟာ သမုတိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ ဥပပါတ္ပဋိသေႏၶနဲ႔ေမြးဖြားလာတဲ့ စတုမဟာရာဇ္စတဲ့ နတ္ျပည္(၆)ထပ္ဟာ ဥပပတၱိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူထုိက္တဲ့ ဘုရား၊ ရဟႏၱာမ်ားဟာ ၀ိသုဒၶိနတ္မ်ား ျဖစ္တယ္။ အလွဴေပးျခင္း၊ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သူဟာ မင္းစည္းစိမ္၊ သူၾကြယ္စည္းစိမ္၊ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ခံစားရပါတယ္။ လူတုိ႔ရဲ႕အသက္ဟာ အသက္(၁၀၀)ကေန တစ္ရာထက္ အနည္းငယ္လြန္ၿပီး (၁၆၀)မွ်ေလာက္သာ အသက္ရွည္ၾကပါတယ္ လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။ (၀ိဘဂၤပါဠိေတာ္-၄၃၇)
(၃) ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီးတုိင္း နတ္တုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ရင္ နတ္တုိ႔က ျပန္လည္ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ပူေဇာ္ရင္ နတ္ေတြဟာ အထူးႏွစ္သက္တယ္။ အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ ပူေဇာ္တဲ့သူကုိ နတ္ေတြက တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ မိခင္တစ္ေယာက္က မိမိရင္ေသြးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္သလုိ ျပဳလုပ္ေပးၾကတယ္။ နတ္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ခံရသူဟာ မေကာင္းတဲ့အနိ႒ာရံုမ်ားနဲ႔ မေတြ႕ရဘဲ ေကာင္းတဲ့အာရံုမ်ားနဲ႔သာ ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ (ဥဒါန၊ ပါ၊ ၁၈၈၊ ႒၊ ၃၇၉)
(၄) နတ္တုိ႔ကုိ အမွ်ေ၀ေပးတဲ့သူကုိ နတ္တုိ႔ကေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ဒုကၡေတြ ၿငိမ္းေစႏုိင္ၿပီး စည္းစိမ္တုိးပြားပါတယ္။ (အံ၊ ႒၊ ၇၊ ၁၅၄)
(၅) အၾကင္သူတုိ႔သည္ ေန႔၌လည္းေကာင္း၊ ည၌လည္းေကာင္း နတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ထုိသူတုိ႔ကုိ အၾကင္နတ္မ်ားက မေမ့မေလွ်ာ့ဘဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါလုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (ခုဒၵကပါဠိေတာ္၊ ၅)
(၆) ေဗဒင္သံုးးပံုတက္ကၽြမ္းသူ၊ မင္းဘုရင္၊ နတ္မင္းႀကီးေလးေယာက္၊ တာ၀တႎသာနတ္စသူတုိ႔က ရွိခုိးရတဲ့ သိၾကားမင္းဟာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳလုပ္သူ၊ သီလရွိသူ၊ ရတနာသံုးပါးကုိ ဆည္းကပ္သူ၊ တရားနဲ႔အညီ မိဘ၊ သားမယားကုိ လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးသူတုိ႔ကုိ ရွိခုိးပါတယ္။ (သံ၊ ၁၊ ၂၃၆)
သိၾကားမင္းကေတာင္ အထက္ပါအဂၤါ(၄)ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုသူကုိ ရွိခုိးတယ္ဆုိမွေတာ့ မိမိတုိ႔ကသာ အထက္ပါအခ်က္မ်ားျပည့္စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထုိင္ဖုိ႔ လုိပါေတာ့တယ္။ သိၾကားမင္း ရွိခုိးခံရတဲ့သူဆုိရင္ သိၾကားမင္းထက္နိမ့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒုကၡေပးမွာ ေၾကာက္စရာ မလုိေတာ့သလုိ သိၾကားမင္းေလာက္မွ အစြမ္းအစမရွိတဲ့သူေတြက ကူညီေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိတာလည္း ယံုၾကည္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း ကူညီမစထုိက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ သိၾကားမင္းကုိယ္တုိင္ ကူညီမစေပးပါလိမ့္မယ္။
ဒါဆုိ မိမိတုိ႔က သိၾကားမင္းထက္သာလြန္တဲ့ ရတနာသံုးပါးကုိသာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ၿပီး မိဘဆရာသမားတုိ႔ ေက်းဇူးကုိသိတတ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ကာ ရွိခုိးဖုိ႔ လုိပါေတာ့တယ္။ သိၾကားမင္းထက္နိမ့္တဲ့ က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ကုိးကြယ္ရွိခုိးစရာလည္း မလုိေတာ့ပါဘူး။ က်န္တဲ့အရာမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ရွိခုိးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အထက္ပါအဂၤါ(၄)ခ်က္နဲ႔ မျပည့္စံုလုိ႔သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ရွိခုိးတဲ့အခါ ရွိခုိးသူနဲ႔ ရွိခုိးခံသူတုိ႔မွာ ရွိခုိးသူကသာ ကုသုိလ္ရၿပီး ရွိခုိးခံသူက ကုသုိလ္မရပါ။ ရွိခုိးခံသူဟာ ရွိခုိးခံထုိက္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ား မရွိဘူးဆုိရင္ အျပစ္သာ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားထုိက္တဲ့ အရည္အခ်င္မ်ားရွိပါက ရွိခုိးႏုိင္ပါတယ္။ ရွိခုိးခံရသူကသာ မိမိမွာ အရည္အခ်င္း ရွိမရွိ စမ္းသပ္ၿပီး ရွိခုိးခံသင့္ မခံသင့္ကုိ စဥ္းစားရပါမယ္။ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုစံတစ္ရပ္ျဖစ္လုိ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး လက္အုပ္ခ်ီတာမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးေပၚ ေလးစားမႈသာျပတာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွာမွ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီသူစိတ္ထဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ အေနနဲ႔သာ ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းေလ့လာေတြ႕ရွိသမွ် ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္တာ၊ နတ္ပူေဇာ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တာေတြပါ။
ေမးခြန္းရွင္ေျပာတဲ့ ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္တုိ႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ မပါရွိပါ။ နတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရမယ္ဆုိတာ အေပၚမွာေတြ႕ရွိရတဲ့ က်မ္းဂန္လာမ်ားအရ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိသာ အမွ်ေ၀ေပးျခင္းသာျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့ စားေသာက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ပူေဇာ္စရာ မလုိဘူးဆုိတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္မိတာနဲ႔ သူရႆတီနတ္ကုိကုိးကြယ္မႈကုိ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ သူရႆတီနတ္ဟာ ဟိႏၵဴဘာသာတုိ႔ရဲ႕အယူအရ ကမၻာေလာကႀကီးကအစ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္နတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဖန္ဆင္းရွင္ နတ္စတာေတြကုိးကြယ္ရင္ ကမၼႆကတ-ကံ, ကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့သြားလုိ႔ သရဏဂံုပ်က္စီးၿပီး ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကေန ဟိႏၵဴဘာသာ ျဖစ္သြားပါတယ္။
အဲဒီစကား ခုိင္မာမႈရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လုိက္လံရွာေဖြၾကည့္ရာ “ရတနာသုံးပါးကုိ ေလာကဓာတ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အျမတ္ဆုံးအလွဴခံဟု မွတ္ယူကာ ရွိခုိးျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၊ ခရီးဦးႀကိဳဆုိျခင္း၊ အရုိအေသျပဳျခင္းတုိ႔ျပဳလုပ္ရင္ သရဏဂုံယူၿပီးျဖစ္သြားတယ္။ သရဏဂုံ တည္ၿပီးျဖစ္သြားတယ္။ သရဏဂုံ တည္ၿပီးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟာ ရတနာသုံးပါးမွတစ္ပါး အျခား နတ္၊ ဘုိးေတာ္၊ တိတၳိရဟန္းစတဲ့ တစ္ဦးဦးကုိ တစ္ေလာကလုံးရဲ႕ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္လုိ႔ ႏွလုံးသြင္းကာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း စသည္တုိ႔ျပဳမိရင္ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ သရဏဂုံ ပ်က္သြားေပတယ္" လုိ႔ သီလကၡန္အ႒ကထာဆရာက ဖြင့္ဆုိျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (ဒီ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၀၇)
အဲဒီေတာ့ မိမိတုိ႔က ေၾကာက္လန္႔လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ရမ္းသမ္းၿပီးေတာ့ျဖစ္ေစ တျခားနတ္ဆုိး၊ နတ္မိစၦာ၊ မေကာင္းဆုိး၀ါး၊ ေလာကမွာမရွိတဲ့အရာေတြကုိ ယံုၾကည္မယ္ဆုိရင္လည္း မိမိတုိ႔ ခံယူထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကေန ေလွ်ာ့က်မသြားေအာင္ သရဏဂံုပ်က္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ရတနာသံုးပါးထက္ ပုိမုိၿပီး မကုိးကြယ္ၾကနဲ႔ေပါ့ေလ။ ဘုရားစင္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ပဲထားၿပီး တျခားအရာမ်ား အရံသေဘာအျဖစ္ သူမ်ားေျပာတာ အဟုတ္မွတ္ကာ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ခ်င္လည္း တျခားေနရာမွာ သီးသန္႔ထားၾကပါ။
ေလာကမွာ အမွန္တကယ္ရွိတဲ့ စတုမဟာရာဇ္နတ္အစရွိတဲ့ နတ္ေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ကုိ အမွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ပဲ လုိတယ္ဆုိတာ အထက္ကတရားေတာ္ေတြ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္လည္း နတ္ေတြဟာ လူ႔ျပည္က အစားအေသာက္ေတြကုိ မစားႏုိင္ၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ နတ္သုဒၶါေလာက္မွ မေကာင္းတဲ့အစားစာေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ လူတုိ႔ကျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈကုိ အမွ်ေ၀တဲ့အခါ သာဓုေခၚရင္ေတာ့ သာဓုေခၚတဲ့နတ္ေတြဟာ ေကာင္းမႈတုိးၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္းေတြ တုိးပြားသြားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြကုိ ေကာင္းစားေစခ်င္ တယ္၊ မိမိတုိ႔ကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိေကာင္းမႈလုပ္ၿပီးတုိင္း အမွ်ေ၀ေပးၾကပါေလ။
ဒါျပင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမည္ခံအခ်ဳိ႕ဟာ အေသထြက္၊ အရွင္ထြက္ဆုိတဲ့ ထြက္ရပ္ေပါက္ပုဂၢဳိလ္ဆုိသူမ်ားကုိ ကုိးကြယ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အေသထြက္ဆုိတာ လက္ရွိဘ၀က ေသလြန္ၿပီးေပမဲ့ အစြမ္းသတၱိဆက္လက္ရွိေနေသးသူ၊ အရွင္ထြက္ဆုိတာ သက္တမ္းမ်ားစြာ ရွည္ၾကာလ်က္ရွိေနသူမ်ားလုိ႔ ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။
သဗၺညဳတဘုရားရွင္ဟာ တန္ခုိးအရာ၊ ပညာအရာစတာေတြ အထူးကဲဆံုးပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သဗၺညဳတဘုရားရွင္ေသာ္မွ သူတစ္ပါးဒုကၡကုိ ကယ္တင္မေပးဘဲ ဘယ္လုိလုပ္ဆုိတာေလာက္ပဲ လမ္းညႊန္ေပးၿပီး ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္ရမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ခု ထြက္ရပ္ေပါက္ေတြ၊ သိဒၶိရွင္ေတြ၊ နတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက ကယ္တင္ေပးမယ္။ မင့္တုိ႔လုပ္စရာမလုိဘူး။ ငါတုိ႔လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶေသလြန္(ပရိနိဗၺာန္စံ)တဲ့အခါမွာလည္း မင့္တုိ႔ကုိ ငါေသသြားေပမဲ့ ကယ္တင္ႏုိင္ေသးတယ္၊ ကယ္တင္ေပးဦးမယ္လုိ႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ မင့္တုိ႔ဒီလုိလုပ္ရင္ ဒီလုိအက်ိဳးတရားေတြေတာ့ ခံစားရမယ္ဆုိၿပီး နည္းလမ္းပဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္ရမွာပါ။ ေလာကမွ အသာလြန္ဆံုး၊ အတုမရွိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶေသာ္မွ ေသလြန္တဲ့အခါ ဘာအစြမ္းမွ မရွိေတာ့ဘဲ မေသခင္က အဓိ႒ာန္တာမ်ားသာ ရွိေနေတာ့တာမုိ႔ က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေသၿပီးအစြမ္းသတၱိေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆုိတာ ယုတၱိရွိရဲ႕လား၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါမလား။
သိဒၶိရွင္၊ ၀ိဇၨာသမားေတြကုိ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ေနသူမ်ားက အဲဒီလူေတြဟာ ေသၿပီးေသာ္လည္း တန္ခုိးနဲ႔ ကယ္တင္ေသးတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က မေသဘဲအသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ယခုလူ႔သက္တမ္းဟာ တစ္ရာသက္တမ္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အထက္မွာျမတ္ဗုဒၶေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း အသက္(၁၀၀)ထက္ အနည္းငယ္ ေက်ာ္လြန္သူ (၁၆၀)ပတ္၀န္း က်င္သာ အသက္ရွည္မယ္လုိ႔ ပထမအာယု၊ ဒုတိယအာယုသုတ္ (သံ၊ ၁၊ ၁၁၀) တုိ႔မွာလည္း မိန္႔ၾကားထားခဲ့ တာကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ထင္ရွားေနတာမုိ႔ အသက္မေသဘဲ ကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့သူ မရွိဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ရပါလိမ့္မယ္။
မိမိတုိ႔ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ျမတ္ဗုဒၶလုပ္မေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္။ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္သူေတြျဖစ္ေန ရင္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အတုမရွိ ျမတ္ဗုဒၶမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္သြားပါ လိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ ယံုၾကည္တဲ့ေနရာမွာ မိမိတုိ႔ အဓိကထားယံုၾကည္ေနတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္ေနသူမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ယံုၾကည္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ျမတ္ဗုဒၶထက္ သာလြန္သလုိျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလုိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ယံုၾကည္မိရင္ မိမိတုိ႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါဦးမလားဆုိတာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။
ဦးဇင္းတက္သိသမွ် ေရးေျဖေပးျခင္းကုိ ယခုေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နားပါရေစ။ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအားလံုး အသိပညာၾကြယ္၀ၾကၿပီး ကုိးကြယ္ရာအစစ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္း အမွန္တရားရွိရာသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိ ခံစားႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္......။
အရွင္ေကာမလ ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
www.sanninaymin.com
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။

ဘာသာတရားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး

(အမ်ိဳးဘာသာအတြက္ ရင္ေလးစရာ သတင္းေတြဖတ္ရတာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ မခံစားႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ေရးေပးလုိက္တာပါ။ ၿပီးဆံုးေအာင္ေတာ့ ဖတ္ေစခ်င္သလုိ လူမ်ိဳးဘာသာ၀င္အားလံုးလည္းသိရွိေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ သတိတရားရွိၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ၾကပါေစ။)

အယူ၀ါဒတစ္ခု ဘ၀တစ္ခုမွာ လြဲမွားခဲ့လုိ႔ အမွားမ်ားစြာျပဳလုပ္မိခဲ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီအမွားရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးဒဏ္ေတြဟာ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ခက္သလုိ ေကာင္းက်ိဳးေတြျပန္လည္ရရွိေအာင္ျပဳလုပ္ဖုိ႔ကလည္း ခက္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြရရွိေအာင္ျပဳလုပ္ႏုိင္မဲ့ ဘ၀ေတြ၊ အသိဉာဏ္ေတြရွိတဲ့ ဘ၀ကုိရဖုိ႔က ပုိၿပီးခက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးရရွိခ်ိန္မွာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ခဏတာေကာင္းစားေရးကုိပဲမၾကည့္ဘဲ ဘ၀မ်ားစြာေရရွည္ခရီးေကာင္းစားရန္ကုိၾကည့္ၿပီး အယူ၀ါဒလြဲမွားမႈေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈေတြကုိ မျပဳလုပ္မိရန္၊ မေကာင္းတာကုိ အေကာင္းမထင္တတ္ရန္၊ မေကာင္းတာလုပ္ေနတာကုိပဲ အေကာင္းလုပ္ေနတယ္လုိ႔ မထင္ျမင္တတ္ဖုိ႔အတြက္ မိမိမွာ ေကာင္းတဲ့အယူ၀ါဒရွိေနဖုိ႔ဟာ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေကာင္းတဲ့အျမင္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မွသာ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ မ်ားစြာမွာ ေကာင္းတာမ်ား ဆက္လုပ္ၿပီးသကာလ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားၿပီး ေကာင္းတဲ့အရပ္ဌါနကုိ လ်င္ျမန္စြာေရာက္ရွိကာ ဒုကၡၿငိမ္းျခင္းခ်မ္းသာကုိ ခံစားရမွာပါ။ အဲဒါကုိ ယခုေခတ္ လူေတြက ေရရွည္ကုိမၾကည့္ဘဲ အတုိကာလေလး ေကာင္းစားေရးကုိပဲၾကည့္ၿပီး ျဖစ္သလုိေနထုိင္ စားေသာက္ေပ်ာ္ပါးကာ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတာ မ်ားေနပါတယ္။

ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြဟာ ကုိယ့္မသိႏုိင္ေသးတဲ့ဘ၀မုိ႔ ဘယ္လုိပဲ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိခံစားရပါေစ ဒါေတြက ထည့္တြက္စရာမလုိဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဘယ္လုပ္မဆုိ ကုိယ့္လုပ္ရင္ ကုိယ့္လုပ္သေလာက္ ခံစားရတာမုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္တဲ့ေနရာကို မေရာက္မခ်င္း ကုိယ့္လုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြဟာ ကုိယ္ပဲျပန္လည္ခံစားရမွာျဖစ္တယ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္လုပ္ငန္းမ်ား နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုဘ၀မွာ အမွားတစ္ခ်က္ျပဳလုပ္ မိလုိက္တာနဲ႔ ေနာက္ေနာင္မေရတြက္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြမွာ မိမိရဲ႕အမွားတစ္ခ်က္ဟာ ဘ၀မ်ားစြာဒုကၡပယ္လယ္နဲ႔ႀကံဳေတြ႕ရမွာမုိ႔ ဒီဘ၀မွာ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အျမင္အယူ၀ါဒ ယံုၾကည္ခ်က္အမွားဖုိ႔နဲ႔ မဟုတ္တာကုိ မျပဳလုပ္မိေအာင္ သတိထားစဥ္းစားရပါမယ္။ က်န္တဲ့အမွားေတြဟာ ျပင္ဆင္ႏုိင္ရင္ ခဏတာနဲ႔ေျပေပ်ာက္ေပမဲ့ အယူ၀ါဒအမွားႀကီးဟာ မွားၿပီးရင္းမွားေနကာ မေကာင္းမႈေတြ မိမိဆီမွာ အၿမဲေရာက္လာေအာင္ ဖိတ္ေခၚသလုိ ျပဳလုပ္တတ္တာေၾကာင့္ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သတိထားၾကပါ။

မိမိတုိ႔က ယခုလူ႔ဘ၀၀ယ္ ဘ၀ခရီးေဖာ္ရွာတဲ့အခါ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိဘေဆြမ်ိဳးအသုိင္း၀ုိင္းမ်ားနဲ႔ ရုိးစြဲစြာယံုၾကည္လာခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့အယူ၀ါဒကေန သူတစ္ပါးရဲ႕ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္မႈ၊ တခဏတာေပ်ာ္ပါးစားေသာက္ႏုိင္မဲ့ အခြင့္အေရး ေရတုိကုိၾကည့္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အယူ၀ါဒဘက္ကုိ မကူးေျပာင္းဖုိ႔နဲ႔ အယူ၀ါဒမွားဘက္ကုိ မလုိက္မိေအာင္ သတိထားေစာင့္ထိန္းၾကရမယ္။ ခုေခတ္လူေတြဟာ ခဏတာေကာင္းစားေရးကုိ အဟုတ္မွတ္ အေကာင္းထင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ဘက္ကုိ ပါသြား၊ ေျပာင္းသြားတတ္တာဟာ တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကုိယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နစ္နာဆံုးရႈံးတယ္ဆုိတာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။

ဥပမာ-မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ဘာသာေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က မင့္ကုိ ကုိယ္တကယ္ခ်စ္တာပါ။ မင့္နဲ႔ရရင္ ကုိယ္မင့္အတြက္ တစ္ဘ၀စာ ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ထားမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး မင့္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔လက္ထက္ၿပီးတဲ့အခါက်ရင္လည္း ကုိယ္ကမင့္နဲ႔အတူ မင့္ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း ေကာင္းမႈေတြကုိ အတူလက္တြဲလုပ္ကုိင္မွာပါ။ ကုိယ္တုိ႔ရရွိလာမဲ့ အနာဂတ္မ်ိဳးဆစ္သစ္မ်ားကိုလည္း မင့္ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးမိဘအစဥ္အလာတုိင္း ယံုၾကည္ရာကုိ လုပ္ခုိင္းမွာပါစတာေတြကုိ မိန္ကေလးနဲ႔မရခင္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးမ်ားက ေျပာဆုိတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေျပာဆုိတဲ့ ေယာက်္ားေလးမ်ားဟာ မိန္းကေလးရဲ႕အဌါကုိ က်က်နနသိေအာင္ေလ့လာၿပီး မိန္းကေလးရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ အားသားခ်က္မ်ားကုိပါ အမိဖမ္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ-ဒီမိန္းကေလးက ဘယ္လုိေယာက်္ားေလးမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာလဲ။ ဘယ္လုိပံုစံမွ ႀကိဳက္တာလဲ။ သူ႔ကုိ ဘယ္လုိယုုယၿပီး သူ႔အလုိကုိ ဘယ္လုိလုိက္မွႀကိဳက္သလဲစတဲ့အခ်က္မ်ားအျပင္ ကာမဂုဏ္ကိစၥနဲ႔ပါ အပုိင္ေသခ်ာေအာင္ သိမ္းသြင္းေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာေယာက်္ားေလးမ်ားနဲ႔ တျခားဘာသာေယာက်္ားေလးမ်ားရဲ႕ အယူအဆ ခံယူခ်က္ျခင္း မတူၾကတဲ့အခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာေယာက်္ားေလးမ်ားက မိမိတုိ႔ဘာသာတူခ်င္း မိန္းကေလးမ်ားကုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္လုိဦးေအာင္ ပုိင္ဆုိင္ရမလဲဆုိတာကုိပဲ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါျပင္ တျခားဘာသာေယာက်္ားေလးမ်ားက မိမိတုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းကေလးကုိ ႀကိဳးပမ္းေနတာေတြ႕ရင္ မိမိဘက္ပါေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတာ့ မရွိၾကဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာခ်င္းလုိက္ေနတာကုိပဲ အႏုိင္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တကယ္ဆုိ မိမိဘာသာ၀င္မိန္းကေလးကုိ တျခားဘာသာ၀င္က လုိက္ေနတာေတြ႕ရင္ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ အဲဒီမိန္းကေလးရဲ႕အႀကိဳက္ကုိ ဘာသာျခားထက္သာေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး သိမ္းသြင္းရမွာပါ။ ဒီထက္မက တက္ႏုိင္ပါက မိမိတုိ႔ကလည္း တျခားဘာသာ၀င္မိန္းကေလးမ်ားကုိ ကုိယ့္ဘာသာဘက္ပါေအာင္ ႀကိဳးစားသိမ္းသြင္းျခင္းေတြ ျပဳလုပ္ သင့္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က ဘာသာျခားေနာက္ ဗုဒၶဘာသာမိန္းကေလးမ်ားပါသြားရင္ ဦးဇင္းမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းလည္း တက္ႏုိင္သမွ် အသိပညာေတြရွိေအာင္၊ ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း နားလည္ေအာင္ ေဟာေျပာေပးျခင္း၊ ေရးသားေပးျခင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။ စာဖတ္တာ မဖတ္တာ၊ လုိက္နာတာ မလုိက္နာတာကေတာ့ သူတုိ႔အပုိင္းပါပဲလုိ႔။ ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က တျခားဘာသာ၀င္ေနာက္ပါသြားတာဟာ တခ်ိဳ႕က ဘာသာေရး အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိလုိ႔။ တခ်ိဳ႕က မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးကုိပဲၾကည့္လုိ႔၊ တခ်ိဳ႕က ကာမကိစၥေၾကာင့္ ပါသြားၾကတာပါ။ အဲဒီအထဲမွာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းမသိသူမ်ားကုိ သိရွိနားလည္ေအာင္ ေျပာဆုိေရးသားေပးတာကုိ သူတုိ႔က မဖတ္တာ၊ မလုိက္နာကေတာ့ ဦးဇင္းအျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔။ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးကုိၾကည့္တာကေတာ့ သံသရာခရီး ကုိ ေတြးေတာဆင္ျခင္မႈနည္းပါးလုိ႔ပါ။ ကာမကိစၥေၾကာင့္ ဘာသာျခားေနာက္ပါသြားတဲ့သူေတြကုိေတာ့ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ ဘယ္လုိမွလုပ္ေပးလုိ႔ မရပါဘူးလုိ႔။ တကယ္တမ္းလုပ္ေပးရမယ္ဆုိရင္လည္း ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္ လူထြက္ၿပီး အဲဒီလုိမိန္းကေလးမ်ားကုိ လုိက္ယူမွျဖစ္မယ္ထင္တယ္လုိ႔ ေျပာဆုိေပးခဲ့ရတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေယာက်္ားေလးမ်ားက မိမိတုိ႔မိန္းကေလးမ်ားကုိ တျခားဘက္ပါမသြားေအာင္ အစစအရာရာ ေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ေနၿပီးသကာလ ထိန္းသိမ္းေပးသင့္တာ ထိန္းသိမ္းေပးရပါမယ္။ တကယ္လုိ႔ မိန္းကေလးက ဘာသာျခားေနာက္ပါေတာ့မယ္ဆုိရင္ သူဘာေၾကာင့္ ပါခ်င္ေနရတာလဲဆုိတာကုိ စံုစမ္းၿပီး ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ ျပန္လည္သိမ္းသြင္းေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါမွ အမ်ိဳးဘာသာ ဆံုးရံႈးမႈ နည္းပါးမွာပါ။ ဘာသာျခားေနာက္ပါသြားတဲ့ မိန္းကေလးဟာ မိမိလူမ်ိဳး၊ ေဆြမ်ိဳးမိဘအစဥ္လာ ယံုၾကည္လာတဲ့ အယူ၀ါဒကုိ ဘာသာျခားေယာက်္ားေလးက တကယ္လုိက္မလုိက္ကုိ ေသခ်ာမစဥ္းဘဲ ေယာက်္ားေလးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေတြေပၚမွာ သာယာၿပီး ေယာက်္ားေလးနဲ႔ လက္ထက္လုိက္ၾကတာ အမ်ားႀကီးပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း မိမိလူမ်ိဳး၊ ေဆြမ်ိဳးမိဘေတြ ယံုၾကည္လာတဲ့အယူ၀ါဒကုိ မေလးစား၊ ဂရုမစုိက္သလုိ ကုိယ္တုိင္ကလည္း ေလ့လာမႈအားနည္းတာရယ္၊ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ သြန္သင္ေပးမႈ အားနည္းတာရယ္ေၾကာင့္ အယူ၀ါဒကုိ အေလးမထားဘဲ ေယာက်္ားေလးဘက္ကုိ လုိက္သြားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကာမဂုဏ္အာရံုဘက္ကုိ သာယာမိၿပီး ပါသြားတတ္ၾကပါတယ္။

ဒါေတြအားလံုးဟာ တစ္ဘ၀စာေကာင္းစားေရးကုိ အထူးအားေပးကာ ေနာက္ေနာင္ ဘ၀ ေရရွည္ကုိမစဥ္းစားၾကလုိ႔ပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဘာသာမတူသူနဲ႔ မယူလုိ႔မရေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ၊ ဘာလုပ္သင့္သလဲလုိ႔ ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ မယူတာ အေကာင္းဆံုးလုိ႔ ေျပာဆုိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕က လံုး၀ကုိ မယူလုိ႔မရျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ေျပာရင္ေတာ့ မိမိယူမဲ့လူဟာ မိမိယံုၾကည္ခ်က္ကုိ တကယ္လုိက္မွာဟုတ္မဟုတ္သိရေအာင္  ေသခ်ာေလး အခ်ိန္ယူေလ့လာေပးပါ။ ကုိယ့္ယံုၾကည္မႈအယူ၀ါဒရဲ႕ အဓိကအခန္းက႑မွာပါတဲ့ သာသနာေဘာင္ကုိ တစ္ပါတ္ျဖစ္ေစ၊ တစ္လျဖစ္ေစ ၀င္ေရာက္ခုိင္းပါ။ တခ်ိဳ႕ဘာသာ၀င္ေတြဟာ အေပၚယံကုိလုိက္လုပ္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဘုရားရွိခုိးတာ၊ ေကာင္းမႈလုပ္တာ၊ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားေတြလုိက္ၿပီး သူတစ္ပါးယံုၾကည္မႈရေအာင္ လုပ္ေပးတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ သူတုိ႔ဘာသာရဲ႕ အယူ၀ါဒကုိ ထိခုိက္သြားတာမဟုတ္သလုိ သူတုိ႔အယူ၀ါဒလည္း ပ်က္ျပယ္သြားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမဆုိ လုိက္လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ဒါျပင္ သူတုိ႔ဘာသာရဲ႕ ဆရာသမားေတြ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း ဒီေလာက္ကိစၥေတာ့ လုပ္ကုိင္ခြင့္ေပးၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေနာက္ပုိင္းသူတုိ႔ လက္ထဲေရာက္လာလုိ႔ သူတုိ႔ဂြင္ထဲေရာက္လာရင္ သူတုိ႔စိတ္တုိင္းက် ျပန္လည္သိမ္းသြင္းျပဳလုပ္မယ္လုိ႔ အႀကံရွိေနၾကလုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘာသာျခားမ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕သာသနာေဘာင္၀င္ေရာက္ျခင္းကုိ ဘယ္သူမွအလြယ္တကူ ခြင့္မျပဳၾကပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ မိမိကုိတကယ္ခ်စ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သူကုိယ္တုိင္က မိမိအယူ၀ါဒကုိ ယံုၾကည္လုိ႔ျဖစ္ေစ မိမိဘာသာဘက္ကုိ လုိက္ႏုိင္မလုိက္ႏုိင္ ေသခ်ာဖုိ႔ရန္အတြက္ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ေရာက္ခုိင္းမွ အေျဖထြက္မွာပါ။ အဲဒီလုိ သာသနာ့ေဘာင္ကုိ၀င္ေရာက္ခုိင္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ ဘာသာျခားေယာက်္ားေလးဟာ သူ႔ကုိယ္တုိင္မယံုၾကည္ရင္ျဖစ္ေစ၊ သူ႔ေဆြမ်ိဳးအသုိင္း၀ုိင္းက လက္မခံႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ေရာက္ျခင္းကုိ တားျမစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိတားျဖစ္လာတဲ့အခါ မိမိကုိတစ္ကယ္ခ်စ္ၿပီး မိမိဘာသာကုိယံုၾကည္တဲ့လူဆုိရင္ မိမိဘက္ကုိပါလာမွာပါ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ သတ္မွတ္လုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိစမ္းသပ္သလုိ သူကမလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မိမိနဲ႔ဘာသာတူခ်င္း ဘ၀ခရီးလက္တြဲေဖာ္ရဖုိ႔ရန္ မခဲယဥ္းတာမုိ႔ အဆက္ျဖတ္လုိက္ပါ။

အဆုိးဆံုးတစ္ခုကေတာ့ မိဘျဖစ္သူမ်ားကပါ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္မၾကည့္တတ္ဘဲ တစ္ဘ၀စာကုိပဲၾကည့္ၿပီး မိမိရင္ေသြးမ်ားကုိ အယူမွားတဲ့ဘက္မွာ ထည့္ေပးၾကတာေတြပါ။ ေခါင္ကမုိးမလံုရင္ က်န္တဲ့ေနရာေတြက ဘယ္လုိလုပ္လံုေတာ့မလဲဆုိတာလုိ အုပ္ထိန္းသူမိဘ ေမာင္ႏွမမ်ားကပါ လုိက္လံသေဘာတူတာေတြက ပုိဆုိးပါတယ္။ အဲဒီလုိလူေတြကေတာ့ မိမိေသြးသားမ်ားကုိ ေကာင္းစားေစေရးအတြက္မဟုတ္ဘဲ မိမိအတြက္ ေကာင္းစားေရးကုိၾကည့္တတ္တာရွိသလုိ တစ္ဘ၀စာခ်မ္းသာနဲ႔ ဘ၀မ်ားစြာဒုကၡခံရမဲ့အရာမ်ားကုိ မေတြးေတာမဆင္ျခင္ၾကတာပါပဲ။တကယ္တမ္းဆုိ အုပ္ထိန္းသူမ်ားက မိမိမ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား လမ္းမွား၊ အယူမွားဘက္မမွားေအာင္၊ တစ္ဘ၀စာထက္ ဘ၀မ်ားစြာေကာင္းစားေရးကုိ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းသြန္သင္ေပးရမွာပါ။

အယူ၀ါဒမတူသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့အခါမွာ မိမိတုိ႔အယူ၀ါဒ ဘက္ကုိမလုိက္ဘဲ သူတုိ႔ဘာသာဘက္ကုိလုိက္ရမယ္ဆုိၿပီး အတင္းအက်ပ္ေစခုိင္းတာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ မိမိယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားရတဲ့လူေတြလည္း ကမၻာေပၚမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းရမဲ့ ခရီးရွည္ႀကီးမွာ အဓိကက်တဲ့ အယူ၀ါဒမွားယြင္းမႈကုိ ယခုဘ၀မွာေရာ ေနာင္ဘ၀မ်ားစြာမွာပါ မျဖစ္ရေလေအာင္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း စဥ္းစားဆင္ျခင္ေ၀ဖန္ စမ္းစစ္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕ မိဘေမာင္ႏွမမ်ားကလည္း သံသရာခရီးရွည္ကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ဘ၀ ေကာင္းစားေရးကုိ မၾကည့္ၾကမိဖုိ႔ သတိထားရပါလိမ့္မယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း တခ်ိဳ႕လူေတြေျပာတဲ့စကားဟာ ခဏတာပဲ မွန္တယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မက ဒီလူကုိရမွျဖစ္မယ္၊ ဒီလူမွမရရင္ ေသမယ္စတာေတြေျပာတဲ့ လူေတြဟာ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့လည္း မုန္းတတ္သြြားသလုိ၊ အိမ္ေထာင္ကြဲသြားတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါျပင္ အဆုိးဆံုးကေတာ့ တစ္ေယာက္ဆုိ တစ္ေယာက္လုိ႔ေျပာတဲ့လူေတြက အဲဒီလူနဲ႔မရလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အဲဒီလူက ေသသြားရင္ျဖစ္ေစ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်စ္ႀကိဳက္တဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆုိတာ ေဆးေပးမီးယူအတြက္ လုိတယ္ဆုိၿပီး အေၾကာင္းျပၾကပါေသးတယ္။

အဲဒီလုိအေၾကာင္းျပခ်က္သာ တကယ္တမ္းမွန္ပါက အဖုိးႀကီး၊ အဖြားႀကီးမ်ား လမ္းေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း သြားလာေနရျခင္း၊ လုိင္းကားစီးတဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္းစီးေနရျခင္း၊ လက္တြဲေခၚရမဲ့အရြယ္မွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး လက္တြဲမသြားၾကဘဲ ျဖစ္ေနၾကရတာေတြဟာ မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ အသက္ႀကီးတဲ့အခါ ေဆးေပးမီးယူရေအာင္လုိ႔ ေျပာဆုိထင္ထားခဲ့ေပမဲ့ မိမိအိမ္ေထာင္ဖက္က အရင္ေသသြားရင္လည္း မိမိမွာ ေဆးေပးမီးယူမရႏုိင္သလုိ မိမိသားသမီးမ်ားက မလိမ္မာလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ေထာင္ခြဲသြားလုိ႔ျဖစ္ေစ မိမိတစ္ေယာက္တည္း ဘ၀လမ္းခရီးၾကမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့အခါမွာ မိမိအိမ္ေထာင္ျပဳစဥ္က ေျပာခဲ့တဲ့ ေဆးေပးမီးယူစကားဟာ ဘယ္မွာလဲလုိ႔ ျပန္လည္သတိရလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မိမိအိမ္ေထာင္ဖက္က ဘ၀တစ္ပါးေျပာင္းသြားလုိ႔ က်န္တဲ့သူက ျဖစ္သလုိဘ၀ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းရတာဆုိ ခံသာပါေပတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ဦးလံုး အသက္ရွင္ရွိေနပါလ်က္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းမေပၚမွာ အေဖာ္မပါဘဲ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ေပမဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနရျခင္း၊ လုိင္းကားစီးတဲ့အခါ မလႈပ္ႏုိင္မသြားႏုိင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရျခင္းေတြဟာ တကယ္တမ္း မိမိအတြက္ ေဆးေပးမီးယူစကားအတုိင္းဆုိ မျဖစ္သင့္ပါ။ အဲဒီအတုိင္းမဟုတ္လုိ႔ ခုလုိ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတာမုိ႔ ေဆးေပးမီးယူဆုိတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ မွန္ကန္မႈမရွိဘူးဆုိတာ သိသာေနပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္ဆုိတစ္ေယာက္၊ မင့္မွမင့္ပါဆုိၿပီး ေျပာဆုိတတ္ၾကေပမဲ့ မိမိေျပာဆုိထားတဲ့လူနဲ႔ မေပါင္းသင္းရရင္လည္း တျခားလူကုိ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားသင့္ပါဘူး။ ခုေတာ့ အဲဒီလုိမဟုတ္ၾကဘဲ အေပၚယံခဏတာ ပါးစပ္ကေန ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေလထဲမွာေပ်ာက္သြားတတ္ၾကၿပီး မိမိစိတ္ကုိ မပုိင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိန္းကေလးျဖစ္ေစ၊ ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေစ ခ်စ္ခင္ဖုိ႔၊ ဘ၀ခရီးေဖာ္ရဖုိ႔၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔အတြက္ မိမိကသာ လူပီသပါက ခဲယဥ္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိရွိထားၾကပါ။ အဓိကမိန္းဟာ ဒီဘ၀မွာ ေနာက္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ရိကၡာေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားစုသြားႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။

အဲဒီေတာ့ ရခဲလွတဲ့ ဘ၀ေကာင္းေလး၊ သိခဲလွတဲ့ အသိဉာဏ္ေကာင္းေလး၊ ရွိခဲ့လွတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေလး၊ ႀကံဳခဲလွတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားထြန္းကားေနခ်ိန္ေလးမွာ ဒီဘ၀ထက္ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြအတြက္ကုိ အဓိကထားစဥ္းစားၿပီး ျပဳလုပ္သြားၾကရမယ္ဆုိတာ မေမ့ဖုိ႔နဲ႔ ဘာမဟုတ္တဲ့အရာေလးနဲ႔ မိမိရဲ႕ဘ၀ေလးကုိ အဆံုးရံႈးမခံၾကဖုိ႔ သတိတရားအၿမဲထာ၀စဥ္ ရွိေနၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္းစာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အသိဉာဏ္မ်ားတုိးပြားၿပီး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာကာ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ ဆႏၵျပဳဆုေတာင္းေပးလ်က္……………။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
http://www.sanninaymin.com/
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။

လူကပဲတိရစၦာန္စကား နားလည္တာလား၊ တိရစၦာန္ကပဲ လူစကားေျပာတာလား

ဆရာေတာ္အရွင္ ေကာမလ (စာေရးဆရာ ဆန္နီေနမင္း)၏ ေဆာင္းပါးကိုတင္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ္အားခြင့္မေတာင္းျဖစ္သည့္အတြက္အထူးေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ဘုရား။

ေမး။ ။ ဒါေလးကိုဖတ္ရင္းနဲ႕သတိရမိတာေလးထပ္ေမးပါရေစဘုရား။ သုတၱန္တရားေတာ္ေတြမွာ ဘုရားအေလာင္းပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလေတြမွာ တိရစၦာန္ေတြနဲ႔ လူေတြဟာစကားေျပာၾကတယ္။ အဲဒါလူေတြက တိရစၦာန္စကားနားလည္ေနတာလား။ တိရစၦာန္ေတြကပဲ လူစကားေျပာတတ္ၾကတာလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာရုိက္ကူးတဲ့ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္းဗြီဒီယုိဇာတ္ကားထဲမွာ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တိရစၦာန္စကား နားလည္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူအားလံုးက တိရစၦာန္စကားကုိ နားလည္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တခ်ိဳ႕ေသာ တိရစၦာန္မ်ားရဲ႕စကားမွာ မာဂဓဘာသာနဲ႔တုိက္ဆုိင္မႈရွိတာကုိ နားလည္တာလုိ႔ ယူဆရပါမယ္။

ဦးဇင္း ခု က်မ္းအတြက္ အလုပ္မ်ားေနလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေရးေပးဖုိ႔၊ ရွာေဖြေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္ ေရွးမွာေျဖဆုိေပးထားတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ျပေပးပါမယ္။

၂၀၀၃-ခု မတ္လထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဘဒၵႏၲတိေလာကသာရက ဤသုိ႔ေျဖဆုိေပးထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

တိရစၧာန္မ်ား ပါဠိစကား နားလည္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ နားလည္ေၾကာင္း မည္သည့္က်မ္းဂန္မွာမွ အဆိုမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တစြန္းတစ ေခၚေ၀ၚမႈကို နားလည္ေၾကာင္းကား မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ (ေၾကာင္-မိန္၊ ၀က္-ေလ့၊ သိသာေရြ႔၊ ေစ့ေခၚဆင္မွာ ဘယ့္ေၾကာင့္နည္း)-ဟူေသာ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ အေျဖတြင္-ေၾကာင္ကို မိန္မိန္ (ျမီျမီ) ဟု ေခၚျခင္းသည္ မီနသဒၵါ ငါးကိုဆိုသျဖင့္ ငါး-ငါး-ဟု အသံေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။

၀က္ကို ေလ့ေလ့-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ယာဂုကဲ့သုိ႔ေသာ လ်က္ဖြယ္ကို လ်က္၍စားေသာ သတၱ၀ါျဖစ္၍ ေလယ်ေလယ် လ်က္လွည့္လ်က္လွည့္-ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။

ဆင္ကို ေစ့ေစ့-ဟု ေခၚျခင္းမွာ ေစ့၀ု ေစ့၀ု ဆန္ဆန္-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းဆိုပါသည္။

ေခြးကို အို႔အို႔-ဟု ေခၚျခင္းမွာလည္း အ၀ဟရ၊ အ၀ဟရ မ်ိဳလွည့္ မ်ိဳလွည့္-ဟုေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။

ၾကက္ကို တီတီ-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ပိုမႊားတိရစၧာန္ကို စားတတ္ေသာ သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တီတီ ပိုးမႊား ပိုမႊား-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။

က်ီးကို အန္း အန္း-ဟု အသံျပဳျခင္းသည္လည္း အႏၷ အႏၷ-ထမင္း ထမင္း-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖဆိုထားပါသည္။

ဤသို႔ ေၾကာင္၊ ၀က္၊ ဆင္၊ ေခြး၊ ၾကက္၊ က်ီးတို႔အား ေခၚေ၀ၚေသာ ေ၀ါဟာရတို႔မွာ မာဂဓပါဠိစကားသက္မ်ားျဖစ္၍ တိရစၧာန္တို႔ ပါဠိနားလည္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္ဟန္ တူေပသည္။

တစ္ခါ ၂၀၀၁-ခု ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဓမၼာစရိယ-ဦးေအးႏိုင္(ဘီ-ေအ)ေရးသားထားတာကုိ ယခုလုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ မာဂဓဘာသာမွာမူ ေနရာအခ်ိဳ႔၌ျဖစ္ေစ၊ တခါတရံျဖစ္ေစ ေျပာဆိုသူတို႔ အလြဲလဲြအမွားမွား ရြတ္ဆိုသင္ယူျခင္းစေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲပ်က္စီးတတ္ေသာ္လည္း ေနရာမ်ားစြာ၌ျဖစ္ေစ၊ အခါခပ္သိမ္းျဖစ္ေစ၊ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။ အေၾကာင္းမွာ-ငရဲဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံု၊ ျပိတၱာဘံု၊ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္တို႔၌ မာဂဓဘာသာကိုသာ အေျပာမ်ား၏ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီ အ႒ကထာ၌ မိန္႔ဆိုထားရကား ကမၻာပ်က္ေသာအခါမွာပင္ ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အားျဖင့္ တည္ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

(လူသားတို႔ မွားမွားယြင္းယြင္း သင္ယူုျခင္း စသည္တို႔ရွိေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႔ေနရာ၌ တခါတရံ ေျပာင္းလဲတတ္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္၏။ ျဗဟၼာ့ျပည္စသည့္ေနရာတို႔၌ မေျပာင္းလဲဘဲ ပကတိသဘာ၀အတိုင္း တည္ရွိႏိုင္သည့္အတြက္ ေနရာမ်ားစြာ၌ အခါခပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဟု အႏုဋီကာ၌ ဆိုထား၏။)

မာဂဓဘာသာကား အနက္အဓိပၸါယ္ကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ သိႏိုင္၊ ေဆာင္ႏိုင္၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဟာေတာ္မူလွ်င္ ပဋိသမၻိဒါပတၱပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ပင္ နည္းေပါင္းရာေထာင္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ကို က်ယ္၀န္းစြာသိၾက၏။ အျခားဘာသာျဖင့္ ဘုရားစကားေတာ္အစဥ္ကို တင္ထားလွ်င္ ထိုစကားေတာ္ကို အရိုက္အပုတ္ခံ၍ သင္ယူၾကရမည္ျဖစ္၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တို႔အဖို႔လည္း အေျမာက္အမ်ားသင္ယူေစကာမူ ပဋိသမၻိဒါပတၱျဖစ္ရန္ အခြင့္အလမ္းမရွိ။ အမွန္စင္စစ္ မာဂဓဘာသာသည္သာ သဘာ၀နိရုတၱိျဖစ္၍ နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္၏အရာလည္း ျဖစ္၏။

နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကိုရလွ်င္ မာဂဓဘာသာကို အလိုအေလ်ာက္ တတ္ႏိုင္သည့္နည္းတူ မာဂဓဘာသာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာျခင္းသည္လည္း ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကို ရျခင္းအေၾကာင္းတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူေသာ တရားေတာ္ကို မာဂဓဘာသာျဖင့္သာ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီစေသာ က်မ္းမ်ား၌ မိန္႔ဆိုထား၏။

ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အတိုင္း မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မာဂဓဘာသာသည္ ကမၻာဦးလူသားတို႔ ေျပာဆိုေသာ ဘာသာစကားလည္း ျဖစ္ခဲ့၏။ ထင္ရွားေစဦးအံ႔။ ကမၻာဦးလူသားတို႔မွာ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ စုေတ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္၍ လူသားအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္လာၾကသည့္အခါမွာလည္း ျဗဟၼာ့ျပည္တြင္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ မာဂဓဘာသာကိုပင္ ေျပာဆိုၾကသည္ဟု က်မ္းဂန္တို႔၌ မိန္႔ဆိုထား၏။ သို႔ျဖစ္၍ မာဂဓဘာသာသည္ ဘာသာတကာတို႔၏ အရင္းမူလျဖစ္ရကား မာဂဓဘာသာကို မူလဘာသာ-ဟုလည္း က်မ္းဂန္တို႔၌ သံုးႏႈန္းၾက၏။ ထိုဘာသာစကားကို ( ကမၻာဦးလူသား၊ ျဗဟၼာ၊ သူတပါးတို႔ စကားေျပာသံကို မၾကားရေသးေသာ ကေလးႏွင့္ ေတာတြင္း လူရိုင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား-) တို႔ ေျပာၾကားၾကသည္ဟု ပဒရူပသိဒၶိက်မ္း၌ မိန္႔ဆိုထားေပသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဒသနာကို ေဟာၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုခဲ့၏။ ဤေနရာ၌ မာဂဓဘာသာစကား မတတ္သူ တရားနာ ေ၀ေနယ်တို႔မွာ တရားေတာ္ကို မည္သုိ႔နားလည္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေမးစရာရွိ၏။ အေျဖကား ဘုရားရွင္သည္ မာဂဓဘာသာျဖင့္ပင္ တရားေတာ္တို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တရားနာယူသူ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကမူ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာျဖင့္ပင္ နားလည္ၾကသည္။

ဥပမာ-ဒမိဠလူမ်ိဳးတို႔ကလည္း ဒမိဠဘာသာစကားျဖင့္ ေဟာၾကားေနသည္ဟု ထင္ရသကဲ့သို႔ အႏၶက လူမ်ိဳးတို႔ကလည္း အႏၶကဘာသာျဖင့္ပင္ ေဟာညႊန္ျပသဆိုဆံုးမေနသည္ဟု ထင္ရေလသည္။ ဤသို႔ ထင္ရျခင္းသည္ပင္ အစိေႏၲယ်ဂုဏ္ေတာ္ေလးပါးတို႔တြင္ ၀ါစာအစိေႏၲယ် ဂုဏ္ေတာ္ဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဣတိ၀ုတၱက အ႒ကထာစေသာ အ႒ကထာက်မ္းမ်ားစြာ၌ မိန္႔ဆိုထားသည္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ သိခ်င္တဲ့ဗဟုသုတ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာကာ လုိရာဆႏၵျပည့္၀ၿပီး ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္.....။

မသင္မေနရပညာေရးကို အေျခခံပညာၿပီးဆံုးသည္အထိ တိုးျမႇင့္သင့္

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခခံပညာျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးတြင္ မသင္မေနရ ပညာ ေရးႏွင့္ အခမဲ့ပညာ

ေရးစနစ္ကို အေျခခံ ပညာအဆင့္ ၿပီးဆံုးသည္အထိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း
ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

"မသင္မေနရပညာေရးကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ က်င့္သံုးေနတယ္ဆိုေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး။
မူလတန္းအထိပဲ မသင္မေနရပညာေရးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး မတတ္ႏိုင္တဲ့ကေလးေတြအတြက္
ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ အတန္းအလိုက္ဆို ေလးတန္းအထိေပါ့။ ဒီေလးတန္းအထိပဲ တတ္ႏိုင္တဲ့
ကေလးက အလြန္ဆံုးရွိ ကုိးႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ပဲ။ ဒီအသက္နဲ႔ အျပင္မွာ ဘာလုပ္မလဲ။ ေက်ာင္းလည္း
ဆက္ မတက္ႏိုင္ဘူး။ ပညာဒါနနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးသင္ေက်ာင္းေတြကို ေရာက္သြားရင္ေတာ့
ကေလးအတြက္ ကိစၥမရွိေပမယ့္ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ကေလးေတြ ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခမဲ့ပ
ညာေရးစနစ္ကို အေျခခံပညာ ၿပီးဆံုးသည့္အထိ။ အခုဆို ၁၂ တန္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ ၿပီးဆံုးသည္
အထိ အခမဲ့သင္ၾကားေပးဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီေလာက္ဆို အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ ရွိမယ္။ အေျခ
ခံပညာၿပီးတာနဲ႔ အနည္းဆံုး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္ႏိုင္မယ္" ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရး
ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ သုေတသနလုပ္ငန္း မ်ားကို လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေသာ ေဒါက္တာ
သိန္းလြင္က ေျပာသည္။

ကေလးအားလံုးအတြက္ မသင္မေန ရ ပညာေရးသတ္မွတ္ခ်က္သည္ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္
တစ္ႏိုင္ငံကြဲျပားၾကသည္။

အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၌ လက္ရွိေပၚလစီအရ ေက်ာင္း၀င္ရမည့္ အသက္အရြယ္မွာ ေလးႏွစ္မွ ငါးႏွစ္ခြဲျဖစ္
ၿပီး အေစာဆံုး ေက်ာင္းထြက္ႏိုင္သည့္ အသက္မွာ ၁၆ ႏွစ္ ျဖစ္သည္။

၂၀၁၃ တြင္မသင္မေနရ ပညာေရးကို ကေလးအသက္ ၁၇ ႏွစ္ အထိ တိုးျမႇင့္ၿပီး ၂၀၁၇ တြင္ ၁၈
ႏွစ္ အထိ သတ္မွတ္မည္ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္၌ ျပည္နယ္အလိုက္ ကြဲျပားမႈရွိသည္။ ေက်ာင္း၀င္ရမည့္ အသက္အရြယ္မွာ ငါးႏွစ္
မွ ရွစ္ႏွစ္ အတြင္းျဖစ္ၿပီး အေစာဆံုးေက်ာင္းထြက္ ႏိုင္ခ်ိန္မွာ ၁၆ ႏွစ္မွ ၁၈ ႏွစ္တြင္းျဖစ္သည္။

အခ်ဳိ႕ျပည္နယ္မ်ား၌ မိဘက ေလွ်ာက္ ထားလာပါက ၁၄ ႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းထြက္ ခြင့္ျပဳသည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ မသင္မေနရ ပညာေရးသတ္မွတ္ခ်က္မွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ပညာေရးေပၚလစီအရ
ကေလးအသက္ ေျခာက္ႏွစ္မွ ၁၄ ႏွစ္အထိ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ မသင္မေနရပညာေရးကို ယေန႔အထိ သတ္မွတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးဘဲ လံုး၀ေက်ာင္း
မေနေသာကေလး မ်ား၊ မူလတန္းပညာမဆံုးမီ ေက်ာင္း ထြက္သြားေသာကေလး မ်ားစြာရွိေန
ေသးသည္။

အဆိုပါစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္အတြက္ အဓိကအားျဖင့္ ပညာ ေရး အသံုးစရိတ္တိုး
ျမႇင့္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။ ပညာေရးအတြက္ သံုးစြဲေငြမွာ ႏိုင္ငံ၏ အျခားအသံုးစရိတ္မ်ား၏ သုံး
ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိၿပီး အနည္းဆံုး ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္အထိ သံုးစြဲသင့္ေၾကာင္း အၾကံျပဳေဆြးေႏြး
ခဲ့ၾကသည္။

အလားတူ ေက်ာင္းအေရအတြက္၊ စာသင္ခန္းႏွင့္ သင္ေထာက္ကူပစၥည္း မ်ား လံုေလာက္စြာ
ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ရန္ လိုအပ္သလုိ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိ ေသာ ကေလးမ်ားအတြက္ သင့္
ေလ်ာ္ ေသာ ေက်ာင္းအေဆာက္အအုံ Universal Design ႏွင့္ ပစၥည္းကိရိယာ မ်ား စီစဥ္ေပး
ရန္လိုအပ္သည္ဟုဆိုသည္။

သို႔မွသာ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိးႏွင့္ စာသင္ခန္းအရြယ္အစားတို႔ မွ်တမႈရွိႏိုင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္ လာသည့္ဆရာမ ေဒၚတင္တင္သန္းက ေျပာသည္။

အလားတူ ပညာေရးစနစ္အတြက္ အေရးပါေသာ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းေရးဆြဲ ရာတြင္ ေဒသအလိုက္
ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ယဥ္ ေက်းမႈေပါင္းစံုပါ၀င္ေသာ သင္႐ိုးၫႊန္း တမ္းျဖစ္ရန္လိုအပ္သလို ျပည္သူလူထု
လက္ခံေသာ အမ်ဳိးသားပညာေရးမူ၀ါဒ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းလမ္းၫႊန္ကို အေျခခံ ရန္ လိုအပ္
ေၾကာင္း ေဒါက္တာသိန္းလြင္ က ေျပာသည္။

"လက္ရွိသင္႐ုိးၫႊန္းတမ္းက ေဒသ အလိုက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မကိုက္ညီဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္း အတာနဲ႔ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းဟာ အေျခခံ တူရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဒသလိုအပ္
ခ်က္ ေပၚမူတည္ၿပီး ေရးဆဲြသင့္တယ္။ ဥပမာ ေတာင္ေပၚကေလးကို ဆားခ်က္နည္း သင္ခန္းစာ
ေပးတာထက္ ေတာင္ယာ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းသင္ခန္းစာ သင္ေပးတာ သူတို႔အတြက္ သင္ယူမႈစြမ္းရည္
ကို အား ေပးရာေရာက္သလို အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္း ပညာေရးအတြက္လည္း အေထာက္အ
ကူ ျဖစ္ေစတယ္"ဟု ေဒါက္တာသိန္းလြင္က ေျပာသည္။

သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းသည္ ၀ိဇၨာ၊ သိပံၸ မခြဲဘဲ အေျခခံပညာၿပီးဆံုးသည္အထိ သင္ ၾကားရန္ တြန္း
အားေပးႏိုင္ရမည္ျဖစ္ သည္။ အလားတူ စာေမးပြဲဗဟိုျပဳစနစ္ အစား သင္ယူမႈဗဟိုျပဳစနစ္ကို
အားေပး သင့္ၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ သင္ၾကား နည္းစနစ္ကို လြတ္လပ္စြာရရွိရန္ လိုအပ္
ေၾကာင္း ၎ကေျပာသည္။ လက္ရွိအစိုးရသည္ ပညာေရးက႑ တိုးတက္ရန္အတြက္ ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားကို ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္။

၎ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားေရးဆြဲရာတြင္ ပညာေရး ႏွင့္ သက္ဆိုင္သူအားလံုး ပါ၀င္ခြင့္ရွိရန္
လိုအပ္ေၾကာင္း ၎ကေျပာသည္။ အလားတူ အေျခခံပညာအတြက္ လူစြမ္းအားအရင္းအ
ျမစ္ တစ္ခုျဖစ္ ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ေရြးခ်ယ္ခန္႔ ထားေရးကိုလည္း အေလးေပးေဆာင္
ရြက္သြားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း အေျခခံ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဆြးေႏြးသူ ဆရာမ
တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚေအး ေအးသင္းက ေျပာသည္။

"မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္ တန္းဆိုၿပီးခြဲျခား မသတ္မွတ္ဘဲ အေျခခံ လစာနဲ႔ အခြင့္
အေရးတန္းတူရရွိဖို႔ လို အပ္တယ္။ အခုေတာ့ မူလတန္းဆရာ ေတြက လစာနည္းတယ္။
လစာနဲ႔ ခံစား ခြင့္ေတြတိုးရဖို႔အတြက္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းအဆင့္ကိုတက္ဖို႔ ႀကိဳးစား
ေနရတယ္။ အဓိကကေတာ့ အေျခခံ အသံုးစရိတ္ေတြကိုကာမိဖုိ႔ပါ။ က်ဴရွင္ ဆိုတာဟာလည္း
ဒီကိစၥနဲ႔ဆက္စပ္ေန တယ္။ လစာနဲ႔ခံစားခြင့္ကိုသာ တန္းတူ ေပးထားရင္ သူတို႔လည္း အေျခခံ
ပညာ မွာ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ မူလတန္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာလုပ္ႏိုင္မွာပါ"ဟု ေဒၚေအးေအးသင္းက
ေျပာသည္။

၂၀၁၅ တြင္ တစ္ကမၻာလံုးရွိ ကေလး အားလံုး ေက်ာင္းေနႏိုင္ေရးအတြက္ ယူနစ္စကိုကဦး
ေဆာင္၍ေအာင္ျမင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရွိသည္။

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ Jomtien ညီလာခံ၌ စတင္ လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ Daker
ညီလာခံ၌ ျပန္လည္သံုးသပ္ခ့ဲရာ ႏိုင္ငံ မ်ားစြာတြင္ ေအာင္ျမင္မႈမရွိခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

Daker ညီလာခံမွ မူႀကိဳပညာေရး ကိုတိုးခ်ဲ႕ရန္၊ အခမဲ့မသင္မေနရ မူလ တန္းပညာေရးကို
အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္၊ ဘ၀တစ္သက္တာ ကြ်မ္းက်င္ စရာမ်ားကို သင္ယူရန္၊ အရြယ္
ေရာက္ၿပီး သူမ်ား စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရး၊ က်ား မတန္းတူ ပညာေရးႏွင့္ အရည္အခ်င္း
ျမင့္မားေသာ ပညာေရးမ်ား စေသာ အခ်က္မ်ားကို ၂၀၁၅ တြင္ ျပည့္မီေစရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း
ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

ပညာေရးသည္ ခႏၶကိုယ္ႏွင့္ ဉာဏ္ ရည္ခ်ဳိ႕ယြင္းေသာ ကေလးမ်ား၊ အျခား အထူးလိုအပ္ခ်က္
ရွိေသာ ကေလးမ်ား အပါအ၀င္ ကေလးအားလံုးအတြက္ျဖစ္ ရမည္ဟု ညီလာခံက သတ္မွတ္
ထားသည္။

ျမန္မာတိုင္းမ္ သတင္းစာမွ ေဆာင္းပါးရွင္ ခ်ယ္ရီသိန္း၏ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံရန္အခြင့္မသာခဲ့သည္ကိုေတာင္းပန္ပါသည္။

ရခုိင္လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဖြဲ႔စည္း

အဆုိပါ အခမ္းအနားကို ယေန႕ ေန႕လည္ ၁နာရီမွ ညေန၄ နာရီထိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဓမၼာရံုတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
“ အခု ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြ၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြဟာ သြားေနၾကတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ဟာ ရခုိင္ျပည္ကို ကယ္ဆယ္မယ္ဆုိျပီး ဦးတည္ခ်က္ေတာ့ တူတယ္။ ဒါေပမယ့္ နက္၀ါး ( Network) မရွိဘူး။ ဥပမာ စစ္ေတြမွာဆုိရင္ စစ္ေတြဘက္ကိုပဲ ဦးတည္သြားၾကတယ္။ တကယ္ လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြကို မေရာက္တာ ေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕က အခုလုိ ကြန္ယက္ တစ္ခုကို လုပ္တာပါ။ ကြန္ယက္ လုပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ တဖြဲ႕နဲ႕တဖြဲ႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ပူးေပါင္း တုိင္ပင္ျပီးေတာ့ လုပ္ရေတာ့ ပိုျပီး ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္လုိ႕ အခုလုိ လုပ္ရတာပါ”  ဟု ရန္ကုန္ ရခိုင္ေရးရာ ၀န္ၾကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က နိရဥၥရာသုိ႕ ေျပာသည္။
ယခုကြန္ယက္အေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည့္ အတုိင္းအတာကိုလည္း ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ရွင္းျပသည္။
“ အမ်ားၾကီးလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ေျပာရရင္ တသင္း တဖြဲ႕တည္း လုပ္ေနတာထက္ စာရင္ အဲဒီ တဖြဲ႕ခ်င္းစီရဲ႕ လုပ္အားကို စုလုိက္တဲ့အခါ ပိုျပီးေတာ့ ထိေရာက္မႈရွိပါတယ္။ ပုိျပီး ေအာင္ျမင္မူ ရွိမွာပါ” ဟု ဆိုသည္။
အဆုိပါအခမ္းအနားသို႕ ရတပပါတီမွ ဥကၠဌ ေဒါက္တာေအးေမာင္၊ အေထြအေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးဦးလွေစာ၊ ALD ပါတီ ရန္ကုန္တုိင္း ဥကၠဌ ဦးဦးလွျမင့္၊ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေအာင္လြင္ႏွင့္ တျခားအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး မွ ေခါင္းေဆာင္၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ရခုိင္ အမ်ိဳးသား စုစုေပါင္း ၃၀၀ ခန္႕ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာသူမ်ားထံမွ ဆႏၵသေဘာထားေကာက္ခံျပီး ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ၂၇ ဦးျဖင့္ ကြန္ယက္ကို ဦးစြာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။
၎တုိ႕မွာ – ဦးေအာင္လွထြန္း (ရြိက္တာ သတင္းဌာန)၊ ေဒါက္တာေအးေမာင္(RNDP ဥကၠဌ)၊ ဦးေစာေမာင္ (ဥပေဒပညာရွင္)၊ ဦးဦးသန္းေမာင္ (ဥပေဒ ပညာရွင္) ၊ ေဒါက္တာစံ လွေက်ာ္၊ ေဒၚေစာခင္ျမင့္ (စာ-ယဥ္ ဥကၠဌ)၊ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္ (ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ၾကီး)၊ ဦးဘရွိန္ (ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးေက်ာ္စိန္၊ ဦးဘေရႊ (အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ အျငိမ္းစား)၊ ဦးသာပြင့္ (စစ္ေတြ)၊ ဦးသန္းထြန္း (ေက်ာင္းဆရာ)၊ ဦးျငိမ္းခ်မ္းေမာင္ (ေက်ာက္ျဖဴ)၊ ေဒၚႏုျမဇံ (ဒု-ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျငိမ္းစား)၊ ဦးလွေမာင္သိန္း (ရခုိင္သဟာယအသင္း ဥကၠဌ)၊ ဦးေက်ာ္၀င္းေခ် (ရခုိင္အမ်ဳိးသား ကြန္ယက္ ဒု-ဥကၠဌ)၊ ဦးဘုိမင္းျဖဴ (ျပည္နယ္ ဒု-ညြန္ၾကားေရးမွဴး အျငိမ္းစား)၊ ေဒါက္တာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေအာင္၊ ဦးသိန္းေဖ၊ ဦးခုိင္ေက်ာ္မိုး၊ ဦးေက်ာ္၀င္းခုိင္၊ ဦးေအာင္ေက်ာ္စိန္ (ေရွ႕ေန)၊ ေဒၚေအးႏုစိန္ (ေရွ႕ေန)၊ ဦးဦးလွျမင့္ (ALD ရန္ကုန္တုိင္း ဥကၠဌ)၊ ဦးေဖသိန္း၊ ဦးျမင့္္ေမာင္ေဌး တုိ႕ျဖစ္သည္။
၎ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူမ်ားအျပင္ ရန္ကုန္တုိင္း ျမိဳ႕နယ္အသီးအသီးတြင္ရွိေသာ ရခုိင္ အဖြဲ႕အစည္း အမ်ားအျပားမွာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ၾကသည္ဟု သိရသည္။
နာယကအဖြဲ႕တြင္ တင္ေျမွာက္ခံရသူ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေအာင္လြင္ကလည္း ပိုမိုထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ယခုလို ေျပာသည္။
“ ရန္ကုန္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အေ၀းေရာက္ ရခုိင္ေတြအေနနဲ႕ စုေပါင္းျပီးေတာ့ ရခုိင္ျပည္သူ အေရးကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္ လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”  ဟု ေျပာသည္။
ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ကလည္း ကြန္ယက္ဖြဲ႕စည္းျခင္းျဖင့္ ထိေရာက္မူ ရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို နိရဥၥရာသို႕ ယခုလို ေျပာသည္။
“ ဒီကြန္ယက္ကို ဖြဲ႕တာကေတာ့ က်ယ္ျပန္႕မွာပါ။ က႑ေပါင္းစံု ရွိမွာေပါ့ေနာ္။ ဥပမာ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕ ရွိမယ္၊ သမုိင္းနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ရွိမယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ရွိမယ္။ တျခား က႑ေတြ အလုိက္လည္း ရွိမွာေပါ့။ ဒီလုိ က႑အလႊာလိုက္ ရွိလာမွာေပါ့ေနာ္။ ဒီလုိကြန္ယက္ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕တာကို က်ေနာ္တုိ႕က လက္ခံပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိရင္ အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္းစံုက လူေတြပါေတာ့ စုစည္းရတာလည္း လြယ္ပါတယ္။ ဥပမာ ရခုိင္အေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ကိစၥတခု ေပၚလာရင္ ကိုယ့္ေနရာနဲ႕ကို ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ အလုိက္ လုပ္လုိ႕ရတယ္။ မလုပ္ခင္မွာလည္း က်ေနာ္တုိ႕က ႏုိင္ငံေရး အရျဖစ္ေစ၊ လူမႈေရးအရျဖစ္ေစ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ျဖစ္ေစ ၾကိဳတင္ တုိင္ပင္ျပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္လုိ႕ရတာေပါ့။ ဆုိေတာ့ ဒီလုိလုပ္ရတာဟာ ပိုျပီးေတာ့ ထိေရာက္တယ္လုိ႕ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
ယခု အအခမ္းအနားတြင္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားက သူ႕အျမင္ ကိုယ့္အျမင္ သေဘာထားမ်ားကို ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေဆြးေႏြး တင္ျပခဲ့ၾကသည္။
ရန္ကုန္ေရာက္ ရခုိင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ရခုိင္အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ရခုိင္အေရး စိတ္၀င္စားသူမ်ား စုေပါင္းကာ ကြန္ယက္တခုကို ဖြဲ႕စည္းလုိက္သည္။
 အဆုိပါ အခမ္းအနားကို ယေန႕ ေန႕လည္ ၁နာရီမွ ညေန၄ နာရီထိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဓမၼာရံုတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
“ အခု ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြ၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြဟာ သြားေနၾကတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ဟာ ရခုိင္ျပည္ကို ကယ္ဆယ္မယ္ဆုိျပီး ဦးတည္ခ်က္ေတာ့ တူတယ္။ ဒါေပမယ့္ နက္၀ါး ( Network) မရွိဘူး။ ဥပမာ စစ္ေတြမွာဆုိရင္ စစ္ေတြဘက္ကိုပဲ ဦးတည္သြားၾကတယ္။ တကယ္ လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြကို မေရာက္တာ ေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕က အခုလုိ ကြန္ယက္ တစ္ခုကို လုပ္တာပါ။ ကြန္ယက္ လုပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ တဖြဲ႕နဲ႕တဖြဲ႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ပူးေပါင္း တုိင္ပင္ျပီးေတာ့ လုပ္ရေတာ့ ပိုျပီး ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္လုိ႕ အခုလုိ လုပ္ရတာပါ”  ဟု ရန္ကုန္ ရခိုင္ေရးရာ ၀န္ၾကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က နိရဥၥရာသုိ႕ ေျပာသည္။
ယခုကြန္ယက္အေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည့္ အတုိင္းအတာကိုလည္း ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ရွင္းျပသည္။
“ အမ်ားၾကီးလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ေျပာရရင္ တသင္း တဖြဲ႕တည္း လုပ္ေနတာထက္ စာရင္ အဲဒီ တဖြဲ႕ခ်င္းစီရဲ႕ လုပ္အားကို စုလုိက္တဲ့အခါ ပိုျပီးေတာ့ ထိေရာက္မႈရွိပါတယ္။ ပုိျပီး ေအာင္ျမင္မူ ရွိမွာပါ” ဟု ဆိုသည္။
အဆုိပါအခမ္းအနားသို႕ ရတပပါတီမွ ဥကၠဌ ေဒါက္တာေအးေမာင္၊ အေထြအေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးဦးလွေစာ၊ ALD ပါတီ ရန္ကုန္တုိင္း ဥကၠဌ ဦးဦးလွျမင့္၊ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေအာင္လြင္ႏွင့္ တျခားအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး မွ ေခါင္းေဆာင္၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ရခုိင္ အမ်ိဳးသား စုစုေပါင္း ၃၀၀ ခန္႕ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာသူမ်ားထံမွ ဆႏၵသေဘာထားေကာက္ခံျပီး ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ၂၇ ဦးျဖင့္ ကြန္ယက္ကို ဦးစြာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။
၎တုိ႕မွာ – ဦးေအာင္လွထြန္း (ရြိက္တာ သတင္းဌာန)၊ ေဒါက္တာေအးေမာင္(RNDP ဥကၠဌ)၊ ဦးေစာေမာင္ (ဥပေဒပညာရွင္)၊ ဦးဦးသန္းေမာင္ (ဥပေဒ ပညာရွင္) ၊ ေဒါက္တာစံ လွေက်ာ္၊ ေဒၚေစာခင္ျမင့္ (စာ-ယဥ္ ဥကၠဌ)၊ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္ (ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ၾကီး)၊ ဦးဘရွိန္ (ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးေက်ာ္စိန္၊ ဦးဘေရႊ (အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ အျငိမ္းစား)၊ ဦးသာပြင့္ (စစ္ေတြ)၊ ဦးသန္းထြန္း (ေက်ာင္းဆရာ)၊ ဦးျငိမ္းခ်မ္းေမာင္ (ေက်ာက္ျဖဴ)၊ ေဒၚႏုျမဇံ (ဒု-ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျငိမ္းစား)၊ ဦးလွေမာင္သိန္း (ရခုိင္သဟာယအသင္း ဥကၠဌ)၊ ဦးေက်ာ္၀င္းေခ် (ရခုိင္အမ်ဳိးသား ကြန္ယက္ ဒု-ဥကၠဌ)၊ ဦးဘုိမင္းျဖဴ (ျပည္နယ္ ဒု-ညြန္ၾကားေရးမွဴး အျငိမ္းစား)၊ ေဒါက္တာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေအာင္၊ ဦးသိန္းေဖ၊ ဦးခုိင္ေက်ာ္မိုး၊ ဦးေက်ာ္၀င္းခုိင္၊ ဦးေအာင္ေက်ာ္စိန္ (ေရွ႕ေန)၊ ေဒၚေအးႏုစိန္ (ေရွ႕ေန)၊ ဦးဦးလွျမင့္ (ALD ရန္ကုန္တုိင္း ဥကၠဌ)၊ ဦးေဖသိန္း၊ ဦးျမင့္္ေမာင္ေဌး တုိ႕ျဖစ္သည္။
၎ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူမ်ားအျပင္ ရန္ကုန္တုိင္း ျမိဳ႕နယ္အသီးအသီးတြင္ရွိေသာ ရခုိင္ အဖြဲ႕အစည္း အမ်ားအျပားမွာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ၾကသည္ဟု သိရသည္။
နာယကအဖြဲ႕တြင္ တင္ေျမွာက္ခံရသူ ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ဦးေအာင္လြင္ကလည္း ပိုမိုထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ယခုလို ေျပာသည္။
“ ရန္ကုန္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အေ၀းေရာက္ ရခုိင္ေတြအေနနဲ႕ စုေပါင္းျပီးေတာ့ ရခုိင္ျပည္သူ အေရးကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္ လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”  ဟု ေျပာသည္။
ေဒါက္တာ ေအးေမာင္ကလည္း ကြန္ယက္ဖြဲ႕စည္းျခင္းျဖင့္ ထိေရာက္မူ ရွိႏိုင္ေၾကာင္းကို နိရဥၥရာသို႕ ယခုလို ေျပာသည္။
“ ဒီကြန္ယက္ကို ဖြဲ႕တာကေတာ့ က်ယ္ျပန္႕မွာပါ။ က႑ေပါင္းစံု ရွိမွာေပါ့ေနာ္။ ဥပမာ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕ ရွိမယ္၊ သမုိင္းနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ရွိမယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ရွိမယ္။ တျခား က႑ေတြ အလုိက္လည္း ရွိမွာေပါ့။ ဒီလုိ က႑အလႊာလိုက္ ရွိလာမွာေပါ့ေနာ္။ ဒီလုိကြန္ယက္ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕တာကို က်ေနာ္တုိ႕က လက္ခံပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိရင္ အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္းစံုက လူေတြပါေတာ့ စုစည္းရတာလည္း လြယ္ပါတယ္။ ဥပမာ ရခုိင္အေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ကိစၥတခု ေပၚလာရင္ ကိုယ့္ေနရာနဲ႕ကို ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ အလုိက္ လုပ္လုိ႕ရတယ္။ မလုပ္ခင္မွာလည္း က်ေနာ္တုိ႕က ႏုိင္ငံေရး အရျဖစ္ေစ၊ လူမႈေရးအရျဖစ္ေစ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ျဖစ္ေစ ၾကိဳတင္ တုိင္ပင္ျပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္လုိ႕ရတာေပါ့။ ဆုိေတာ့ ဒီလုိလုပ္ရတာဟာ ပိုျပီးေတာ့ ထိေရာက္တယ္လုိ႕ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
ယခု အအခမ္းအနားတြင္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားက သူ႕အျမင္ ကိုယ့္အျမင္ သေဘာထားမ်ားကို ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေဆြးေႏြး တင္ျပခဲ့ၾကသည္။

ရခုိင္ဒုကၡသည္မ်ား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ခုိလံႈေနၾကရ

 ေျမာက္ဦးျမိဳ႕နယ္ ေက်းရြာ တခ်ိဳ႕မွ ျပည္သူ ၃၀၀၀ ခန္႕သည္ ေျမာက္ဦးျမိဳ႕ေပၚရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ခုိလံုေနၾကသည္ဟု သိရသည္။
“ ပုရိန္ကုန္း၊ ယိုင္သည္နဲ႕  ေက်ာက္တြင္းကုန္းေက်းရြာေတြက ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စုစုေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ၃၀၀၀ နီးပါးခန္႕ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီရြာေတြက မူဆလင္ ရြာေတြနဲ႕ နီးေတာ့ လံုျခံဳေရး စိတ္မခ်ရတဲ့ အတြက္ ျမိဳ႕ေပၚကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတာပါ ” ဟု အလိုေတာ္ျပည့္ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေတေဇာသာရက ေျပာသည္။
ရခိုင္ ဒုကၡသည္ ၈၀၀ ခန္႕မွာ အလိုေတာ္ျပည့္ေက်ာင္းတြင္ ေနရာခ်ထားျပီး က်န္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ေရႊဂူေတာင္ ေက်ာင္း၊ ေအာာင္ရတနာ ေက်ာင္း၊ လက္ေကာက္ေစ်း ေက်ာင္းႏွင့္ ေရႊၾကာသိမ္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း ေနရာခ်ေပးထားေၾကာင္း ဆရာေတာ္က မိန္႕ၾကားသည္။
“ အခုကေတာ့ တိုးတက္ေရး ပါတီနဲ႕ ၾကံ႕ခိုင္ေရးက ဆန္ေတြ ကူညီတာ ရွိသလို အင္းေပါက္၀ကလည္း က်ပ္ ၁၀  သိန္း ကူညီတာကို ဦးဇင္းတို႕ လက္ခံရရွိပါတယ္။ အစိုးရပိုင္းနဲ႕ နိုင္ငံတကာက အကူအညီေတြေတာ့ မရေသးပါဘူး။ အကူအညီေတြေတာ့ လိုအပ္ေနပါတယ္” ဟု ဆရာေတာ္က မိန္႕ၾကားသည္။
ေျမာက္ဦးျမိဳ႕နယ္တြင္ အေျခအေန တည္ျငိမ္ေနေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ ျပႆနာမ်ား ဆက္ျဖစ္္လာမည္ကို အမ်ားက စိုးရိမ္ေနၾကသည္ဟု သိရသည္။
ေျမာက္ဦးျမိဳ႕နယ္တြင္ ပုရိန္၊ ယိုင္သည္၊ နာဂရာ စသည့္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ရခိုင္ႏွင့္ မြတ္ဆလင္မ်ား အၾကား အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္မူမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး လူအေသအေပ်ာက္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ေစတနာသည္ လူတိုင္းႏွင့္မတန္

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းမွ ဆရာ ေနသစ္လင္း၏ ေဆာင္းပါးကို စာဖတ္ပုရိတ္သတ္မ်ားစိတ္၀င္စားမည္ဟု ယူဆ၍ တင္ေပးလုိက္ပါသည္။ဆရာေနသစ္လင္းအား ခြင့္မေတာင္းျဖစ္သည့္အတြက္ေတာင္းပန္ပါသည္။

နံနက္ေစာေစာ မွိန္းရင္း စားျမံဳ႕ျပန္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း သခင္က ကန္ႀကိဳးကို ဆြဲၿပီး ေျခေထာက္ျဖင့္ ပိတ္ကန္၍ ႏိႈးေလသည္။

သူလည္း ေလးဖက္ေထာက္ ထ၍ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္း ေလးေလးပင္ပင္ ထလုိက္သြား၏။ သူ႔အား လွည္းထမ္းပိုး၌ တပ္လုိက္ ေသာအခါ ရွဴးခနဲ သက္ျပင္းခ် လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွေသးကို စိမ္ေျပနေျပ ေပါက္ၿပီး အီးပါ ခ်လုိက္ေသာအခါ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္သြား ေလေတာ့၏။

မလန္းဆန္း လို႔လည္း မျဖစ္။ ေန႔တစ္ ေန႔တာ၏ ပင္ပန္းမႈ လုပ္ငန္း စရေတာ့မည္ မဟုတ္လား။ ေရွ႕တုိးေတာ့ ထမ္းပိုး၊ ေနာက္ဆုတ္ေတာ့ လွည္းဘီး၊ ပ်င္းေနလွ်င္ ႏွင္တံစာ မိခံရမည့္ သူတုိ႔ဘ၀ ေတြကလည္း မလြယ္လွပါ။ ကုိယ့္အေပၚ မတရားဆဲ၊ မတရားခိုင္း၊ မတရား လုပ္လုိ႔မွ ဘယ္သူ႔ သြားတုိင္ရမွန္း မသိသည့္ ကူရာမဲ့ ဘ၀ေတြ ျဖစ္၏။

မႏိုင္၀န္ကို ဆြဲခုိင္းၿပီး သံခၽြန္ႏွင့္ ေဆာင့္ထုိးတတ္ သည့္လူက မရွား၊ ေနပူပူမွာ ကုန္း႐ုန္းရင္း ေက်ာျပင္ေပၚ ေျဗာတင္ခ်င္သည့္ လူကမရွား၊ သားဆဲ မယားဆဲ ဆဲခ်င္သည့္ လူက အဖံုဖံုႏွင့္ သူ႔ဘ၀မွာ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေတြ႕ဖူးၿပီးသား ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ အေတြ႕ အၾကံဳ မ်ားေသာ္လည္း သူတုိ႔ အေပၚသို႔ စာနာသနား နားလည္တတ္သည့္ လူဟူ၍ တစ္ေယာက္မွ် မေတြ႕ခဲ့ဖူး ေသးဟု သူထင္သည္။ ကံေကာင္းလွ်င္သာ သူတို႔ အလုပ္၌ ခိုင္းရ အဆင္ေျပ ေစရန္ အက်ဳိးလို၍ ေညာင္ေရေလာင္း တတ္သည့္ လူမ်ဳိးႏွင့္သာ ေတြ႕ရတတ္ ျခင္းျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ ေျပာေျပာ ထုိလူမ်ဳိးႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရလွ်င္ပင္ သူတုိ႔ ဘ၀ေလးေတြ စိုစုိျပည္ျပည္ ရွိၾကရ သျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ဟု မွတ္ယူ ရေတာ့သည္။

ယခု သူ႔သခင္ ေသာင္းျမင့္ ဆုိသည့္လူက သူ႔ဘ၀၏ စတုတၳေျမာက္ သခင္ျဖစ္၏။ ႏြားပ်ဳိ ဘ၀တုန္း ကေတာ့ အဘိုးႀကီး ဦးေပါက္က်ဳိင္း လက္ထဲမွာ ေနခဲ့ရ ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တုန္း ကေတာ့ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ သူ႔ေျခ၊ သူ႔လက္ ဆုိသလုိ အနည္းငယ္ ျဖစ္ခဲ့ ရေသး၏။ ဦးေပါက္က်ဳိင္းမွာ အဘိုးႀကီး ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ႏုိင္ေအာင္ မထိန္း ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္တစ္ပတ္ တစ္ခါဆို သလို ထြက္ထြက္ ေျပးၿပီး ႏြားပ်ဳိ လွည့္ႏုိင္ခဲ့ ေသး၏။ လွည္းတုိ႔ ဘာတုိ႔ဆို လွ်င္လည္း သူထင္ရာ ေဆာင့္ဆြဲ၍ တစ္ဖက္ကေကာင္ သူ႔ဘက္ပါ လာေအာင္ ဂ်စ္ကန္ကန္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ ေသး၏။ တစ္ခါတေလ ဆုိလွ်င္ စိန္ေခၚပြဲေတြ ဘာေတြႏွင့္ ပင္တုိး၍ သူတုိ႔ႏြားခ်င္း ေ၀ွ႔လုိက္ၾက ေသးသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးေပါက္က်ဳိင္းက သူ႔ကို မႏုိင္ဟုဆုိ ကာ ေနာက္လူ လက္ထဲသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရ ျပန္ေတာ့သည္။ ထုိလူမွာ ဦးလွေရႊ ဆိုသူ ျဖစ္၏။ ထုိလူသည္ ႏြားသမား ေယာင္ေယာင္ျဖစ္၏။ ႏြားေတြကို ျပဳစုသေလာက္ ညႇဥ္းလည္း ညႇဥ္းဆဲ ႏုိင္သူဟု ထင္မိေလသည္။ တစ္ေကာင္တည္း လွည္းတပ္ၿပီး ေျပးခိုင္း ရတာႏွင့္၊ ႏွစ္ေကာင္ လွည္းတပ္ၿပီး ေျပးခိုင္း ရတာႏွင့္ မ်ဳိးစံုေအာင္ ခိုင္းတတ္၏။ သူ႔ဘ၀ သည္လည္း ထုိလူ႔ လက္ထဲမွာပင္ ႏြားၫြန္႔တံုး ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

သူ႔အား တိုင္ႏွစ္လံုး ၾကားထဲသို႔ ထည့္၍ မလႈပ္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ၿပီး ဘယ္ဘက္က အလံုးကို ညႇပ္လုိက္၊ ညာဘက္က အလံုးကို ညႇပ္လုိက္ႏွင့္ ညႇဥ္းဆဲခဲ့သည့္ ဦးလွေရႊအား သူ႔တစ္သက္ ေမ့ႏုိင္ေတာ့မည္ မထင္ေပ။ နာလုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍ မ်က္ရည္ ပုိးပုိးေပါက္ေပါက္ က်သည္အထိ နာခဲ့ ရေလသည္။ တစ္ပတ္ေလာက္ အထိ နာက်င္ ေနခဲ့ၿပီး ပါးစပ္ေတြ ပ်က္၍ အစာစားလုိ႔ မေကာင္း၊ ေရေသာက္လုိ႔ မေကာင္း၊ လမ္းသြားလွ်င္ ကြတ ကြတႏွင့္ ျဖစ္ခ့ဲ ရေသး၏။ ထုိ႔ထက္ ဆုိးသည္မွာ ကိုယ့္ေရွ႕၌ လိမ္ဖည္လိမ္ဖည္ ေလွ်ာက္ျပသည့္ ႏြားမေခ်ာေခ်ာ ေလးေတြ ျမင္လွ်င္ ရင္ထဲမွာ ေအာင့္ေအာင့္ၿပီး နာက်င္ရသည့္ ခံစားမႈ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ထုိအျဖစ္ ေၾကာင့္ပင္ ဦးလွေရႊကို သူ႔တစ္သက္ မေမ့။

တတိယ လူကေတာ့ ဘယ္လုိလူမွန္း မသိ။ ႏြားေက်ာင္းဖုိ႔ ပ်င္းသေလာက္ ႐ိုက္ဖုိ႔၊ ဆဲဖို႔ ၀ါသနာ ႀကီးလွသည္။ သူ႔လက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ၀၀လင္လင္ စားရသည္ မရွိ။ ဆီ၊ ဆား၊ ငါးပိ မလုိသည့္ ျမက္ပင္လွ်င္ ၀ေအာင္ မေကၽြးေတာ့ သူတုိ႔လူေတြ ဘယ္လုိ ေနပါလိမ့္ ဟုပင္ တစ္ခါတေလ ေတြးမိေသးသည္။ အစား၀၀ မစား ရသလုိ အိပ္ရေတာ့လည္း စိုစိစိ ႏွင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ဆုိေတာ့ သူ႔မွာ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္။ ထလုိက္၊ အိပ္လိုက္ႏွင့္ပင္ ၾကက္အိပ္ၾကက္ ႏုိးဆိုသည့္ စကားပံုကို မီွ၍ ႏြားအိပ္ႏြားႏိုး ျဖစ္ခ့ဲရ ေလသည္။ တစ္ခု ကံေကာင္းသည္မွာ သူ႔လက္ထဲ၌ ၾကာၾကာ မေနရဘဲ တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ တကယ့္ ငရဲမွ တကယ့္ ငရဲပဲ ျဖစ္မည္ဟုပင္ ထင္မိေလ၏။

ေနာက္လူေသာင္းျမင့္ လက္ထဲ ေရာက္စ၌ ယခင္က အစားေကာင္းေကာင္း မစားရဘဲ ပိန္ခ်ဳံး ခ်ည့္နဲ႔သည့္ ဒဏ္ေၾကာင့္ ႏြားမ တစ္ေကာင္ႏွင့္ေတာင္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ မေ၀ွ႔ရဲေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရ ေသးသည္။ လူေတြလုိသာ ဆုိလွ်င္ ထဘီ၀တ္ထား ဟုပင္ အေျပာ ခံရမည္လား မသိ။

ေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေတြးေလွ်ာက္ေနတုန္း တစ္ခုခုႏွင့္ ၿငိၿပီဟု သတိျပဳ လုိက္မိခ်ိန္၌ ေက်ာေပၚသို႔ ႏွင္တံက ကန္႔လန္႔ျဖတ္၍ က်လာေတာ့၏။ အနည္းငယ္ အေတြးလြန္၍ သတိ လစ္စဥ္မွာ တြန္းေကြ႕ လုိက္မႈေၾကာင့္ ၿငိသြားရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေျပာရဦးမည္။ ေသာင္းျမင့္ဆိုသည့္ သခင္ကလည္း လူထူးလူ ဆန္းပင္ျဖစ္၏။ လွည္းတုိ႔ဘာတို႔ ေမာင္းလွ်င္ သူသတိ ရလွ်င္လည္း ႏွင္တံႏွင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တို႔ေနတတ္ၿပီး တစ္ခါတေလ က်ေတာ့ ၿငိမ္ေနတတ္၏။ အကဲခတ္ ရသေလာက္ တစ္ခုခုကို ေတြး၍ လွည္းေမာင္းရန္ ေမ့ေနသည့္ ပံုမ်ဳိးျဖစ္၏။ ထုိအခ်ိန္  မ်ဳိးဆိုလွ်င္ လွည္းရပ္ မေနရန္သာ လုိသည္။ အိပဲ့ အိပဲ့ႏွင့္ သြားလည္းရ၏။ လမ္းေဘးနားမွ အစာကို ဆြဲစားလည္း မည္သို႔မွ် မျဖစ္ေပ။ ၾကံဳ ေတြ႕ဖူးသည့္ သခင္မ်ားထဲ တြင္ေတာ့ သူက လူမွန္ျဖစ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္တို၍ အနည္းငယ္ ႐ိုက္တာဆဲတာ ကလြဲလွ်င္ သေဘာေကာင္း သည္ဟု ဆုိရမည္ ျဖစ္သည္။ အစားခ်ိန္တန္ အစား၊ ေရခ်ိန္တန္ ေရ တုိက္၍ အိပ္ခ်ိန္ဆုိ လွ်င္လည္း ေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ အိပ္ရေလ့ ရွိ၏။

တစ္ခါတုန္းက အျဖစ္အား မွတ္မိ ေနေသးသည္။ နံနက္ေစာေစာ စားျမံဳ႕ျပန္ၿပီး ႏြားပ်ဳိဘ၀ တုန္းက ႏြားပ်ဳိ လွည့္ခဲ့ဖူးသည့္ အေၾကာင္း စဥ္းစားေနခိုက္ သခင္က သူ႔အနား ကပ္လာသည္။ စိတ္ထဲ၌ ပီတိ အဟုန္ျဖင့္ ေတြးေနခိုက္ အနားသို႔ လူကပ္ လာသျဖင့္ လန္႔ၿပီး ကန္လိုက္မိ၏။

သူ႔သခင္မွန္း သိလိုက္ရ ခ်ိန္တြင္ သခင္မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္၍ မ်က္ႏွာႀကီး ႐ႈံ႕မဲ့ရင္း ညိႇဳ႕သက်ည္းအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ေနေတာ့၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မည္သည့္ အသံမွ ထြက္မလာ ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ထိုမ်က္ႏွာအား ျမင္မိေတာ့ ႏြားျပံဳးေလးပင္ ျပံဳးလိုက္မိ ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ မဟုတ္။ သခင္မွာ နာတာ အနည္းငယ္ သက္သာ သြားသည္ႏွင့္-
“ေအေပးႏြား၊ လူကို နင့္ အေမလင္မ်ား မွတ္ေနလား”

ေျပာေျပာဆုိဆုိ သူ႔အား ေျခေထာက္ႏွင့္ ပိတ္ကန္ ေလေတာ့၏။ သူက မမႈ။ မမႈသည့္ အျပင္-
“က်ဳပ္အေမ လင္က ဘယ္သူမွန္း မသိ ျဖစ္ေနတာ၊ လက္စသတ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားလား”

သခင္၏ အေျပာအား သူ႔စိတ္ထဲ၌ ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ ျပန္ေျပာလုိက္မိ ခဲ့ေသးသည္။ သူ ေျပာသည္ကို သူ႔သခင္မွ နားလည္၊ မလည္ေတာ့ သူလည္း မသိေပ။
ထုိေန႔ တစ္ေန႔လံုးေတာ့ ေသာင္းျမင့္ဆုိသည့္ သူ႔သခင္သည္ သူ႔ကို ၾကည့္သည္ႏွင့္ ေစာင္းေစာင္းႀကီး ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ႏြားစားက်က္ ထဲ၌ နည္းနည္းပါးပါး ေျခရွည္မိလွ်င္ ေလးခြႏွင့္ လွမ္းထုေတာ့၏။ ထုိေန႔ တစ္ေန႔လံုး သူ႔၌ ႏြားအခြင့္ အေရးဆံုး႐ႈံး ရေလေတာ့သည္။

ခ်ဳိေသြး ျပန္ၿပီလား၊ ေသြးျပန္ၿပီ။ တြန္ျပန္ၿပီလား၊ တြန္ျပန္ၿပီ။ ေငးေန ျပန္ၿပီလား၊ မစားဘဲႏွင့္ ေငးေနျပန္ၿပီ။ ကစားျပန္ ၿပီလား၊ တျခားႏြား ေတြကို သြားေႏွာင့္ယွက္ ျပန္ၿပီ ျဖစ္ေနေလ ေတာ့၏။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ သခင္သည္ ယေန႔ ျပႆနာအား ေနာက္ေန႔ အထိေတာ့ ယူမလာ တတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း အဆဲခံရ လြတ္သည့္ ေန႔ဟူ၍ တစ္ေန႔မွေတာ့ မရွိတတ္ခဲ့။ သခင္ ျဖစ္သူ၏ သတ္မွတ္ မထားေသာ စည္းကမ္းမ်ား ေအာက္တြင္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုႏွင့္ေတာ့ ၿငိစြန္း ေနတတ္ျမဲပင္ ျဖစ္၏။

မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ ယခုအခ်ိန္ သူ႔ဘ၀သည္ ႏြားမေခ်ာေခ်ာ ေလးေတြ ျမင္လွ်င္လည္း အေ၀းက ေန၍ လွမ္းခ်စ္ ေနရ၏။ ႏြားမ ႐ုပ္ဆုိးဆုိး ဆိုလွ်င္လည္း ထုိ နည္းလည္းေကာင္းပင္။
ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္သည္ ဟုဆုိဆို။ ေသခါနီး ရိကၡာ ယူသည္ဟုပင္ ေျပာေျပာပါ။ သူ႔ဘ၀မွာ ႏြားမတမ္း မေလး တစ္ေကာင္ေလာက္ႏွင့္ အင္မတန္ အေျပာ က်ယ္လွေသာ ႏုႏုေထြးေထြး ျမက္ခင္းျပင္ႀကီး တြင္-
“ဒုန္း”
သူ၏စိတ္တို႔ အေ၀းသုိ႔ လြင့္စဥ္သြား ေလေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ ခန္႔ရွိေသာ ငုတ္အား လွည္းဘီးမွ တက္နင္း သြားသျဖင့္ လွည္းခ်ဳိင့္ သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ထုိေနာက္ ဆဲသံအတံုး အတစ္လိုက္ ႏွင့္အတူ ေက်ာျပင္ေပၚသို႔-
တစ္ခ်က္...။
ႏွစ္ခ်က္...။
သံုးခ်က္...။
“ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္တဲ့လူ၊ ႐ုိက္လည္း ႐ိုက္ေသး၊ ဆဲလည္း ဆဲေသး”
ဟု ေတြးရင္း ေျခကုန္ထုတ္၍ ေျပးမိ ေလေတာ့သည္။
ေနလံုးက ေက်ာျပင္ေပၚသုိ႔ တည့္တည့္ ေရာက္ခ်ိန္၌ သူတုိ႔ သခင္တူ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေကာင္အား အစာစားခ်ိန္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပး ေလေတာ့သည္။ တစ္မနက္လံုး ယာထြန္ျခင္း အလုပ္အား သခင္ ခိုင္းသမွ် လုပ္ေနရ သျဖင့္ သူတုိ႔ ႏွစ္ေကာင္လံုး ေဟာဟဲ လုိက္ေနၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပခံုးနာေအာင္ တင္၍ ႐ုန္းရေသာ ထြန္ထမ္းပိုး ျဖဳတ္ေပးေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းအစာ မစားႏုိင္ေသး။ ရွဴသြင္းေနရ သည့္ေလ နင္မသြား ေစရန္ အသက္ရွဴသံ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရ ေသး၏။ ၿပီးမွ အစာစားရန္ ေျခလွမ္း စတင္ လွမ္းရေတာ့၏။

ပူျပင္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ခ်ဳိးေမြးခါေမြး ႏုတ္သလုိ ျမက္ပင္မ်ားအား တျဗဳတ္ျဗဳတ္ ဆဲြစား ေနရင္းမွ သူ၏ ညာဘက္ေစာင္းေစာင္း ၌ ရွိေသာ ေတာင္ပို႔ေယာင္ ေလးကို သူသေဘာက် ေနမိသည္။ ခ်ဳိဖ်ားေတြ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာသလုိ စိတ္ထဲမွာလည္း ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အစာငံု႔စား ေနရင္းမွ သူ၏ေနာက္ဘက္ သစ္ပင္အရိပ္ ေအာက္၌ ရွိေနေသာ သူ႔သခင္ အရိပ္ အျခည္အား နားရြက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္၍ အကဲခတ္ ၾကည့္လုိက္သည္။ သူ႔သခင္သည္ အရိပ္ေကာင္းေကာင္း သစ္ပင္ေအာက္၌ ခေမာက္အား ေခါင္းအံုးလုပ္၍ မွိန္းေနေလၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခုနက လက္ယပ္ ေခၚေနေသာ ေတာင္ပို႔ ေယာင္ေလးဆီသို႔ ခပ္သြက္သြက္ ခ်ဥ္းကပ္ လိုက္ေလေတာ့၏။

အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေရွ႕ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္အား အဆစ္မွ ေခြေထာက္၍ ေတာင္ပို႔ ေယာင္ေလး၌ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ခ်ဳိေသြးပစ္လုိက္ ေလသည္။ ေျမႀကီးစိုေပ်ာ့ ေပ်ာ့မ်ားမွာ သူ႔ခ်ဳိဖ်ား ဒဏ္ကို မခံႏုိင္ဘဲ ဖြာခနဲ ဖြာခနဲ လန္က် သြားကုန္၏။ အခ်ဳိ႕လည္း သူ႔ခ်ဳိဖ်ား၌ ကပ္ပါလာၾက ေလသည္။

စိတ္အယားေတြ ေျပသြားေတာ့မွ ေလးဖက္လံုး မတ္မတ္ရပ္၍ လက္ခေမာင္း ခတ္လုိက္ရင္း အားရပါးရ တြန္ပစ္လုိက္ ေလသည္။
“၀က္ဟမ္း ...၀က္ ...ဟမ္း”
“အဲဒါ ေသခ်င္လုိ႔ တြန္ေနတာလား၊ စားဖို႔ရွိ စားတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါေလးခြနဲ႔ လွမ္းထုလုိက္ရ”

သူ႔သခင္အား လည္ျပန္လွည့္၍ ေပေစာင္းေစာင္း ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ သိပ္ၾကာၾကာ ႀကီးေတာ့မဟုတ္။ သူ႔ သခင္ လက္ထဲ၌ ေလးခြ ကိုင္ထားသည္ကို လွမ္းျမင္လုိက္ ရသျဖင့္ အသာအယာ ေခါင္းေလး ျပန္ငံု႔၍ ျမက္ပင္ေတြကို တျဗဳတ္ျဗဳတ္ ဆြဲစား လုိက္ရျပန္၏။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ အေကာင္မွ “ဒီေကာင္ေတာ့ အတီးခံရ ျပန္ေတာ့မွာပဲ” ဆုိသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ သူ႔အား ၾကည့္ေနေလ၏။

အမွန္ေတာ့ သည္ေကာင့္အား သူ႔သခင္က မီးစြပ္ဟု ေခၚသည္။ ေသာင္းျမင့္ လက္ထဲသုိ႔ သူ႔ထက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာသူ ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔တပည့္လည္း ျဖစ္၏။ သူ႔သခင္က သူကိုေတာ့ နက်ား (ႏြားက်ား) ဟု ေခၚေလသည္။ ဆရာ နက်ားႏွင့္ တပည့္မီးစြပ္ ျဖစ္၏။

တစ္ခါတစ္ရံ သခင္လစ္၍ “ဒီနား စားရတာ မေကာင္း၊ ဟုိဘက္ ယာစပ္နားမွာ ျမက္အသစ္ေတြ သြားစားမယ္” ဟု သူ ေရွ႕မွ သြားလွ်င္ မီးစြပ္က ေနာက္က လိုက္ရ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္မွာေန၍ ႏွစ္ေကာင္နီးနီး ကပ္ကပ္ ခ်ည္ထားလွ်င္ ခ်ဳိျဖင့္ေ၀ွ႔၍ သူ႔အား လ်က္ခိုင္းလွ်င္ မီးစြပ္က လ်က္ေပးရေလ့ ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ႏွစ္ေကာင္ အတူတူ ျပဳသမွ် အျပစ္အတြက္ သခင္၏ အဆူအဆဲ ဆုိလွ်င္ေတာ့ သူက ေရွ႕ဆံုးက ခံရေလ့ ရွိေလသည္။

သခင္၏ အဆူအဆဲ တစ္ခါ ခံရၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေကာင္သား ၿငိမ္၍စားေန လုိက္ၾကသည္မွာ ဗိုက္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္တင္းတင္း ရွိိသြားေလ၏။ ထုိအခါ သူ႔အေနႏွင့္ ေရဆာ လာေလသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ အစာ စားသည္ကို ရပ္၍ ကန္ဘက္သုိ႔ ၾကည့္လုိက္၏။ ကန္ဘက္သို႔ ၾကည့္ၿပီးေသာ္ သူ႔သခင္ ဘက္သို႔ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ ျပန္ေလသည္။ သူ႔သခင္ ကေတာ့ သူတုိ႔ကို ေရတုိက္ရေအာင္ ေမာင္းမည့္ပံု မေပၚေသး။ သစ္ပင္ရိပ္ ေအာက္၌ ပက္လက္လွန္၍ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းတုန္း ရွိေသး၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူကန္ဘက္သို႔ ထြက္လာ ခဲ့ေလသည္။ မီးစြပ္က ေနာက္မွ အလုိလုိ ပါလာ ေလေတာ့၏။

ေရတ၀ ေသာက္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေထာင္၍ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ ၾကည့္မိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ အျခား ႏြားသံလုိလို ဘာလုိလို ၾကားလုိက္မိ၍ ျဖစ္၏။ ၿပီးေနာက္ ရႊံ႕ၫြန္ ထူထူတြင္ ခ်ဳိကို အားရပါးရ ေသြး၍ စားက်က္သို႔ ျပန္ရန္ ကုန္းေပၚသို႔ တက္လုိက္ေလသည္။

“၀က္စ္ဟမ္း...၀က္စ္ ဟမ္း”
သူကုန္းေပၚသို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္၌ တစ္ဖက္မွ လွမ္း၍ စိန္ေခၚသံ ၾကားလုိက္ရ၏။ နားရြက္ေထာင္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႏြားႏွစ္ေကာင္ ေရေသာက္ဆင္းလာတာ ျမင္လုိက္ရသည္။ ပါးစပ္မွလည္း တဟမ္းဟမ္း တြန္လာ၏။ သူ႔စိတ္ထဲ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။

ဒါ သူ႔ကို ႏြားႏြားခ်င္း လွမ္းၿပီး ဆဲေနတာ မဟုတ္လား။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကန္ေပါင္ေပၚသို႔ တက္၍ ထုိငနဲ ဆီသို႔ ေျခလွမ္း ျပင္လုိက္ေလသည္။ တစ္ဖက္ ေကာင္ကလည္း ေရပင္ ဆင္းမေသာက္ဘဲ ကန္စပ္၌ ကပ်ာကယာ ခ်ဳိေသြး၍ လက္ခေမာင္း ႏွစ္ခ်က္ ခတ္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ဆီသုိ႔ ရန္လုိေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္လာေလသည္။
“၀က္စ္ဟမ္း...၀က္စ္ ဟမ္း”

“အံမယ္ ...ဒီငနဲက တြန္တာေတာင္ ႐ိုး႐ိုး မတြန္ဘဲ ဘုိသံေပါက္ေအာင္ တြန္ေနေသးတယ္”
ဟု ေတြးလုိက္မိ၏။ တစ္ဆက္တည္းပင္-
“ဒါမ်ဳိး တစ္ပြဲတစ္လမ္း အကဲ စမ္းခ်င္ေနတာ အံကိုက္ပဲ”
ဟု ေတြးရင္း သေဘာက်စြာ စိန္ေခၚ လုိက္ေလသည္။

“၀က္ဟမ္း...၀က္ ဟမ္း”
ႏွစ္ေကာင္သား မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မိၾကေတာ့ တစ္ေကာင္ႏွင့္ တစ္ေကာင္ အကဲခတ္ ေနၾကေသးသည္။ ၿပီးမွ ေခါင္းခ်င္းတည္၍ တစ္ေလာထုိး ေဆာင့္ေ၀ွ႔ ေ၀ွ႔ ေလေတာ့၏။ အားခ်င္းကေတာ့ သူမသာ ကိုယ္မသာဟု တြက္လုိက္သည္။ ေနာက္ပိုင္း သက္လံုႏွင့္ သမာၻက စကား ေျပာလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းမိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းခ်င္းတည္၍ တစ္ေကာင္ႏွင့္ တစ္ေကာင္ ေတာင့္ခံထားရင္း ခ်က္ေကာင္း ေစာင့္ေနၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္ စားက်က္၌ မွိန္းက်န္ခဲ့ေသာ သူ႔သခင္ ေရာက္လာသလုိ တစ္ဖက္မွ ေကာင္၏ အရွင္လည္း ေရာက္ခ်လာ ေလေတာ့၏။ သူ႔သခင္ ကလည္း တစ္ခုခု ျဖစ္မွာ စုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဆဲေန သကဲ့သို႔ တစ္ဖက္အရွင္ ကလည္း မႈိခ်ဳိး မွ်စ္ခ်ဳိး ႏွစ္ျပား မတန္ေအာင္ သူတုိ႔ကုိ ဆဲေန ၾကေတာ့၏။ သို႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔ႏွစ္ေကာင္ အနားသို႔ မည္သူမွ် ကပ္ၿပီး မဖ်င္ရဲၾက ေတာ့ေပ။

သူတုိ႔လည္း ဒုတိယ အႀကိမ္ တစ္ေကာင္ႏွင့္ တစ္ေကာင္ ၀႐ုန္းသုန္းကား ေ၀ွ႕လုိက္ၾက ျပန္သည္။ ယခုလုိ အခ်ိန္၌ ပင့္ခ်ဳိ မိသြားလွ်င္ ပြဲၿပီး ႏုိင္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႔ဘက္က သတိလက္လြတ္ မခံ သကဲ့သို႔ တစ္ဖက္မွလည္း အမွားမရွိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒုတိယ အႀကိမ္ ေခါင္းခ်င္း တည္ထားရင္း တစ္ပတ္ ျပည့္သြားေအာင္ ပတ္ခ်ာလည္ လွည့့္လိုက္ၾကရ ျပန္၏။

သူ႔သခင္က တစ္ဖက္ေကာင္၏ ေနာက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ခေမာက္ကို လက္မွကိုင္၍ စုိးရိမ္စြာ ၾကည့္ေနသည္ကို သူ လွမ္းျမင္ ေနရေလသည္။
တစ္ဖက္ေကာင္မွာ သက္လံုေရာ ခြန္အားေရာ မဆုိးလွ။ သူ႔ထက္သာ သေယာင္ေယာင္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သမာၻ အေနႏွင့္ေတာ့ သူ႔ကို မမီေသးဟု တြက္မိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိင္ထားေသာ ေခါင္းကို မဆုိစေလာက္ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ၾကည့္သည္။ တစ္ဖက္ေကာင္က အေလွ်ာ့မခံ။ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ လုိက္လိုက္ကပ္၏။ သူလုိခ်င္ သည္မွာလည္း ထုိအရာပဲ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကန္အားမ်ားကို ေနာက္ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚ စုထည့္၍ ေရွ႕ေျခ ေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို တစ္လွမ္း တုိးႏုိင္ရန္ အသင့္အေန အထား အနည္းငယ္ ေလွ်ာ့၍ ႂကြထားလိုက္၏။ ယခုတစ္ႀကိမ္ ေခါင္းကို အနည္းငယ္ ေလွ်ာ့ေပး၍ တစ္ဖက္မွ ဆတ္ခနဲ လုပ္လိုက္လွ်င္ ပြဲက ၿပီးၿပီဟု သူအပိုင္ တြက္လုိက္ေလသည္။

ပြဲသိမ္း တုိက္ကြက္ဆင္ ရန္သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ေတာ့၏။
ႏုိင္ေျခကေတာ့ သူ႔ဘက္မွာ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔ကုိ မ်က္ႏွာသာ မေပးျပန္ေတာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူ႔သခင္က ေရွ႕ကို အနည္းငယ္ တုိးလာ၍ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ သူ႔အစီ အစဥ္ အတုိင္းသာ လုပ္လုိက္ပါက တစ္ဖက္ေကာင္မွာ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ေျပး ေျပးရမည္မွာ အမွန္။ ထုိသို႔ အေျပး၌ သူကလည္း ေနာက္ကေန လုိက္ေကာ္ရ ေပလိမ့္မည္။ ထုိအခါ သူ႔သခင္မွာ မည္သုိ႔မွ ေရွာင္သာေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သူ႔အေနႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာ အရ အႏုိင္ လိုခ်င္ေသာ္လည္း သခင္ျဖစ္သူ ကိုေတာ့ ဒဏ္ရာ အနာတရ မျဖစ္ေစခ်င္ သျဖင့္ အစီအစဥ္ ေျပာင္းလုိက္ရ ေတာ့သည္။

ထုိအစီ အစဥ္အရ သူေဘးသို႔ ေရွာင္ထြက္၍ ေရထဲ သို႔ ဗြမ္းခနဲ ခုန္ခ် လိုက္ရျခင္း ျဖစ္၏။ ဒါေတာင္မွ တစ္ဖက္ ေကာင္က သူေနာက္ အဆုတ္မွာ တစ္ခ်က္ ေကာ္လုိက္သျဖင့္ နံေဘး နည္းနည္း ေအာင့္ခံလုိက္ရ ေသးသည္။ သည္ေလာက္ေတာ့ သူ႔အတြက္ အေသး အမႊားပဲ ျဖစ္၏။ သူ႔သခင္ အတြက္ သူသည္ေလာက္ေတာ့ ရင္းရေပမည္။

သူလည္း ေရထဲမွ ျဖတ္၍ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေအာင္ တက္သြားရ၏။ ကုန္းေပၚေရာက္ေသာ အခါ ကန္ေပါင္ေပၚမွ ေကာင္ကို လွမ္းၾကည့္ ေနလိုက္မိသည္။ ငနဲမွာ အႏုိင္ ရသူ၏ ေလသံျဖင့္ သူ႔အေပၚ စိန္ေခၚလို႔ ေကာင္းတုန္း၊ ဆဲလုိ႔ေကာင္းတုန္း၊ ဂုဏ္ယူလုိ႔ ေကာင္းတုန္း ရွိေနေသး၏။
သူ လံုး၀ မေက်နပ္။
ယခုပြဲ၌ သူ႔ႏုိင္ပြဲ ဆုိသည္မွာ သူသာ အသိဆံုး မဟုတ္လား။ သည္ေကာင္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ပြဲေလာက္ ဆံုၿပီး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္သာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ်င္စိတ္ ေတြ ျဖစ္ေပၚ ေနမိသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သူပင္ပန္း သြားမွန္း သိသျဖင့္ အနားသို႔ လာ၍ လ်က္ေပးေနေသာ မီးစြပ္ နားမွခြာၿပီး ေရွ႕သုိ႔ ႏွစ္လွမ္းသံုးလွမ္း တုိးလိုက္ရင္း-
“တစ္ေန႔ မင္းနဲ႔ငါ က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာ ေတြ႕ၾက ေသးတာေပါ့ကြာ”
ဟူ၍ ငနဲ မခံခ်င္ ျဖစ္သြားေအာင္ ငနဲ ေလသံကို တု၍ ေျပာလုိက္၏။

“၀က္စ္ဟမ္း...၀က္စ္ ဟမ္း...၀က္စ္...”
သို႔ေသာ္ သူ႔စကား သူဆံုးေအာင္ေတာင္ မေျပာလုိက္ရ။ ဘယ္အခ်ိန္က သူတုိ႔ေနာက္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေန မွန္းမသိေသာ သခင္ ျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲ စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္သြားရ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

“အံမယ္၊ နာေသမယ့္ ႏြား၊ ႏုိင္ေအာင္ျဖင့္ မေ၀ွ႕ႏုိင္ ဘဲနဲ႔ ထပ္ၿပီး စိန္ေခၚ ေနေသးတယ္”တဲ့။
သူ႔စိတ္ထဲ မွာေတာ့ သူတုိ႔ ေလာက၏ ေဆာင္ပုဒ္ကို သြားသတိရ ေနမိေလသည္။

ေနသစ္လင္း
(ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၁၁)

ဘဂၤလီ-ရခိုင္ အဓိက႐ုဏ္းတြင္ ဘဂၤလီမ်ား က်ဴးေက်ာ္စစ္ဆင္ႏႊဲျခင္းဟု ရခိုင္တုိင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ႀကီးေျပာ

  

ရခုိင္ျပည္နယ္ေဒသအတြင္း မ်ားမၾကာမီက ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဘဂၤလီ-ရခိုင္ အဓိက႐ုဏ္းတြင္ ဘဂၤလီမ်ားက ရခုိင္ျပည္ ေဒသအတြင္းဝင္ေရာက္၍ က်ဴးေက်ာ္စစ္ဆင္ႏႊဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္၏ သေဘာထားအျမင္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိခဲ့ေၾကာင္း ရခုိင္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း စာမ်က္ႏွာမွ ေဖာ္ျပခ်က္အရ သိရသည္။



တစ္ဖက္ႏုိင္ငံမွာ တရားမဝင္က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာေသာ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ားအား ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕က လာဘ္ေငြယူကာ ေနထုိင္ခြင့္ေပးျခင္း ႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးျခင္း၊ ေျမွာက္ပင့္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း ေျပာဆုိသြားသည္။

" ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒါဟာ က်ဴးေက်ာ္စစ္ပြဲတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်ေတြ ေသနတ္နဲ ့လာေရာက္တိုက္ခဲ့တာမွ က်ဴးေက်ာ္တာ မဟုတ္ဘူး။

အခု ဟိုဘက္က ဘဂၤလီေတြ က်ဴးေက်ာ္အေျခခ် ေနထိုင္လာၿပီး အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းေတြနဲ ့ေပါင္းၿပီး မွတ္ပုံတင္ေတြ ထုတ္တယ္။ အိမ္ေထာင္အမ်ားႀကီးျပဳၿပီး၊ ကေလးေတြ ေသာက္ေသာက္လဲေမြးတယ္။

ဒီေတာ့ လူဦးေရေတြ တိုးပြားလာတယ္။ ေဒသခံေတြကို ႏွင္ထုတ္တယ္။ အိမ္ေတြ မီးရႈိ႕တယ္။ သတ္တယ္။ ဒါဟာ ရခိုင္နဲ ့ အစၥလာမ္ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာလို ့ ေျပာလို ့မရေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီနယ္ေျမကို သူတို ့နယ္ေျမလို ့ က်ဴးေက်ာ္ေတာင္းဆိုလာတယ္။ " ဟု ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေရးရာ ဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က ေျပာသည္။

ယခုကဲ့သုိ႔ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ား က်ဴးေက်ာ္ျခင္းအား ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထုိင္ေသာ တုိင္းရင္းသားအားလံုးႏွင့္သက္ဆုိင္ၿပီး ၄င္းျပႆနာကုိ ျပည္သူႏွင့္အစုိးရ ပူးေပါင္းၿပီး ေျဖရွင္းမွေအာင္ျမင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

ထုိ႔အျပင္ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ားက လူ႔အခြင့္အေရးအေရၿခံဳၿပီး ကမၻာ့ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕တြင္ သတင္းအလိမ္မ်ားျဖင့္ ဝါဒျဖန္႕ျခင္းအားလည္း ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က" ဒီက်ဴးေက်ာ္စစ္ပြဲဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလုံးနဲ ့ သက္ဆိုင္ တယ္လို ့ သတ္မွတ္ၿပီး အစိုးရနဲ ့ ပူးေပါင္း ေျဖရွင္းမွ ေအာင္ျမင္မယ္လို ့ထင္တယ္။

ဒါ့အျပင္ ကမာၻ ့အခ်ဳိ ့ႏိုင္ငံမ်ားက လူ႔အခြင့္အေရးကို အေရၿခဳံၿပီး ဇာတ္နာခန္းေတြ ဖြင့္ျပၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရခိုင္ေတြကပဲ ႏွိပ္စက္ေနသလို ေျပာေနတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က ရႈတ္ခ်တယ္။ " ဟု ယခုကဲ့သုိ႕ ေျပာသည္။

ဆက္လက္၍ ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က " လူ႔အခြင့္အေရးကို အမ်ားဆုံး ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ တရားမ၀င္ သြားေရာက္ေနထိုင္ၿပီးေတာ့ တိုင္းရင္းသားပါ၊ အေမရိကန္ တိုင္းရင္းသားပါလို ့ေတာင္းဆိုလာရင္ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘာလုပ္ေပးမလဲ။

 အေမရိကန္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ေပးပါ။ အာရိကန္ေဒသ သတ္မွတ္ပါလို ့ ေျပာလို႕လည္း မရဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကိုလည္း မွ်မွ်တတေ၀ဖန္ဆုံးျဖတ္ပါလို ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ " ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႕ တရားမဝင္က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာသည့္ ဘဂၤလီလူမ်ိဳးမ်ားမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကပင္ က်ဴးေက်ာ္စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲရန္ အစီစဥ္တက် ျပင္ဆင္မႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္းလည္း သတင္းမ်ားထြက္ေပၚေနေၾကာင္း သိရသည္။

Arakan Times

ရခုိင္အေရးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ရန္မလိုဟုေဒါက္တာေအးေမာင္ေျပာ

ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အဓိက႐ုဏ္းႏွင့္ ပတ္္သက္ျပီး စံုစမ္း စစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႕စည္း မလိုေၾကာင္း ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရး ပါတီ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ေအးေမာင္က ေျပာသည္။

“  ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး ကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာ ကင္ေတးနားဟာ အခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ ေန ရာေတြကို သြားၾကည့္ျပီး ေလ့လာခဲ့ျပီးျပီ။ ကိုယ္တိုင္လည္း ျပႆနာနဲ႕ ထိေတြ႕ေနတဲ့ လူေတြကိုလည္း ေမးျပီးျပီ၊ သြားျပီးျပီ၊ ဆက္ျပီးေတာ့ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႕ဖို႕ မလိုေတာ့ဘူး” ဟု ဆိုုသည္။
ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးေရး ဆူပူမႈမ်ား တည္ၿငိမ္ေရးအတြက္ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားက  အဆမ တန္ အင္အားသံုးခဲ့ျခင္း အပါအ၀င္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး သူေထာက္ခံမည္ဟု  ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ကင္တားနားက သူ႔ရဲ႕ ၆ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္ အဆံုးသတ္သည့္ေန႕ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာဆိုခဲ့သည္။
“လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြကို သီးျခား လြတ္လပ္ၿပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ အဖြဲ႔ ဖြဲ႔ၿပီး အျမန္ဆံုး စံုစမ္းစစ္ေဆးေပးဖို႔ တျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြက ေတာင္းဆိုေနသလိုပဲ က်ေနာ္ကလည္း ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အေထာက္အကူ ေပးႏုိင္ပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ဥပေဒကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္သည့္အျပင္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကို ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ ခြင့္ကေန ကန္႕သတ္ထားသည္ဟု မစၥတာ ကင္ေတးနားက ေျပာဆိုမႈအေပၚ ေဒါက္တာ ေအးေမာင္က ယခု ကဲ့သို႕ ေျပာသည္။
“ သူ ကုလသမဂၢကို တင္ခဲ့တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး အစီအရင္ခံစာေတြကို သံုးသတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေျပာတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို အခုတိ သူမဖ်က္ဘူး၊ အဲဒီ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ဖ်က္ဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဓိက ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ ျပည္နယ္တခုကို သြားျပီး ေတာ့ လုပ္ၾကံဖန္တီးထားတဲ့ သမိုင္းကို အေျခအျမစ္ရွိရွိ ကမၻာ့ အဖြဲ႕ အစည္းတခုက ေလ့လာဖို႕လိုပါတယ္။ လူ႕အ ခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ဘက္လိုက္မႈ တစံုတခု၊ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ႏိုင္ငံသား ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရလိုမႈ လႊမ္းမိုးလိုမႈ၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္း အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါးလို႕ ရွိရင္ ကင္ေတားမွာဘဲ တာ၀န္ရွိမွာ  ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိလာသည့္ မစၥတာ ကင္ေတးနားသည္ ဇြန္လ ၈ ရက္ေန႕မွ စတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရခိုင္ေဒသ ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားတြင္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္မႈမ်ား ရွိသည္ဆိုသည့္ စြပ္စြဲ ခ်က္မ်ားအေပၚ အဓိကထား ေလ့လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
မစၥတာ ကင္တားနား၏ ယခု ၆ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္အတြင္းမွာ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦး၀ဏၰေမာင္လြင္ အပါအ၀င္ အစိုးရ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံ ေရးပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ဆံုၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ အေရးႏွုင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
မစၥတာ ကင္တားနားသည္ ယခုခရီးစဥ္အတြင္း ရခိုင္ျပည္အတြင္း ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့လူ႔အခြင့္အ ေရး အေျခအေန အရပ္ရပ္အေပၚ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေရွ႕ႏွစ္တြင္က်င္းပမည့္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံတြင္ တင္သြင္းဖို႕ အစီအစဥ္ရွိသည္ဟု သိရွိရသည္။

ေက်ာက္ျဖဴ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္မႈအတြက္ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ား စတင္ေရာက္ရွိ အဆိုပါ စီမံကိန္းမွ ထြက္ရွိမည့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ကို ဇူလိုင္လတြင္ ျပည္ပသို႔ စပို႔မည္

ေက်ာက္ျဖဴ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္မႈအတြက္ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားသယ္ယူျခင္းကို ခြင့္ျပဳေပးထားခဲ့ၿပီး ယခုအခါ သေဘၤာသံုးစီး ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
“ေက်ာက္ျဖဴေရနက္ဆိပ္ကမ္း နဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕စီမံကိန္း တည္ေဆာက္ဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္း ေတြ သယ္ယူခြင့္ကုိ MIC ကခြင့္ျပဳ ထားၿပီးသားပါ။ အခုသေဘၤာေတြ ေရာက္ေနၿပီ။ ေသာင္တူးတာတို႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပုိက္လိုင္း တည္ေဆာက္ဖို႕အတြက္ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ စၿပီးသယ္ယူတာပါ”ဟု ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ကုမၸဏီမ်ားညႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာနမွ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ႏုိင္ဦးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ယင္းအျပင္ ရခိုင္ကမ္းလြန္ရွိ ေရႊသဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ စီမံကိန္းမွ ထြက္ရွိသည့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕မ်ားကုိ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လတြင္ ျပည္ပသုိ႔ စတင္တင္ပုိ႔မည္ဟုလည္း သတင္းရရွိပါသည္။
ယခင္က စီမံကိန္းစတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေရးဆြဲရာတြင္ ေရႊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ စီမံကိန္းမွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္စတင္ တင္ပုိ႔ႏုိင္ရန္ လ်ာထားထားၿပီး  ျမန္မာ-တ႐ုတ္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ပုိက္ လိုင္းျဖင့္လည္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ အတြင္း၌ပင္ စတင္တင္ပုိ႔ရန္ လ်ာထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မုတၱမကမ္းလြန္ရွိ ေဇာတိက စီမံကိန္းမွ ထြက္ရွိသည့္ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႕မ်ားကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းတြင္ ျပည္ပသို႔ စပို႔ရန္လ်ာထားထားေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ သိရွိရသည္။
ပိုက္လိုင္းျဖင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕တင္ပို႔မႈ ႏုိင္ငံအလိုက္စာရင္း တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကမၻာေပၚ၌ အဆင့္ ၁၆ ေနရာတြင္ရပ္တည္ေနၿပီး လက္ရွိတြင္ ရဲတံခြန္ႏွင့္ရတနာ စီမံကိန္းႏွစ္ခုတည္း တင္ပို႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ လာမည့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊႏွင့္ ေဇာတိကတြင္ပါ တင္ပို႔ႏုိင္မည္ဆိုပါက ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ ပိုက္လိုင္းျဖင့္ သဘာ၀ဓာတ္ ေငြ႕တင္ပို႔သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ အဆင့္ ၁၃ အထိပင္ ျမင့္တက္သြား ႏိုင္ေၾကာင္း တြက္ခ်က္ထားၾကသည္။
အာရွပစိဖိတ္ ေဒသတြင္လည္း အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံအား ေက်ာ္တက္ကာ နံပါတ္တစ္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ တင္ပို႔သည့္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမည္ဟုလည္း ထုတ္ျပန္ထားခ်က္မ်ားအရ သိရွိရသည္။
ပိုက္လိုင္းျဖင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ တင္ပို႔မႈ ႏိုင္ငံအလိုက္ ရပ္တည္မႈ

စဥ္	ႏိုင္ငံ	ပမာဏ (ဘီလ်ံကုဗမီတာ)
၁	႐ုရွား	၁၇၆ .၄၈
၂	ေနာ္ေ၀	၉၅ .၇၂
၃	ကေနဒါ	၉၂ .၂၄
၄	နယ္သာလန္	၄၉ .၆၇
၅	အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား	၃၁ .၇၇
၆	အေမရိကန္	၂၉ .၄၆
၇	ကာတာ	၁၈ .၇၅
၈	တာ့မစ္နစၥတန္	၁၆ .၇၃
၉	ဥဇဘက္ကစၥတန္	၁၅ .၇၀
၁၀	ဂ်ာမနီ	၁၂ .၈၀
၁၁	ၿဗိတိန္	၁၂ .၁၇
၁၂	ကာဇက္စတန္	၁၀ .၃၀
၁၃	ဘိုလီးဗီးယား	၉ .၈၁
၁၄	အင္ဒိုနီးရွား	၉ .၆၇
၁၅	လစ္ဗ်ား	၉ .၁၇
၁၆	ျမန္မာ	၈ .၂၉
၁၇	အဇာဘိုင္ဂ်န္	၇ .၁၉
၁၈	အီရန္	၅ .၆၇
၁၉	အီဂ်စ္	၅ .၅၀
၂၀	ဒိန္းမတ္	၄ .၀၁
၂၁	မိုဇမ္ဘစ္	၃ .၅၀
၂၂	ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္	၂ .၅၄
၂၃	ကိုလံဘီယာ	၁ .၈၀
၂၄	မေလးရွား	၁ .၂၀
၂၅	စပိန္	၁ .၀၀
၂၆	အာဂ်င္တီးနား	၀ .၈၈
၂၇	ျပင္သစ္	၀ .၈၄
၂၈	မကၠဆီကို	၀ .၇၉
၂၉	အီတလီ	၀ .၁၃

လိ္မ္တယ္ဆိုတာ မၾကာခင္ေပၚတာပါပဲ။

ဘဂၤါလီ၊ ဝါဟာဘီ ႏွင့္ တံခါးဖ်က္ဝင္သူမ်ား

 ေန႔သစ္စာမ်က္ႏွာက ဆရာဂါမဏိရဲ့ေဆာင္းပါးတပုဒ္ပါ။စာဖတ္ပုရိတ္သတ္မ်ားအတြက္အက်ိဳးရွိမယ္

လုိ႔ယူဆလုိ႔ကူးယူေဖၚျပလုိက္ပါတယ္။ခြင့္မေတာင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ေန႔သစ္အဖြဲ႔သားမ်ားႏွင့္ ဆရာဂါမဏိ

တုိ႔ကိုေတာင္းပါအပ္တယ္။

 

လတ္တေလာ ရခိုင္ျပည္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြကို ခိုးဝင္လာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြနဲ႔ ရခိုင္တုိင္းရင္းသားေတြၾကား ပဋိပကၡ အျဖစ္ အားလံုးလိုလိုက သတ္မွတ္ထားေပမဲ့ ခိုးဝင္လာသူေတြဟာ ဘဂၤါလီအစစ္မဟုတ္ဘဲ ဘဂၤါလီမ်ဳိးႏြယ္ဝင္ စစ္တ ေကာင္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးေတြဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေနာက္ဘဂၤလားျပည္နယ္နဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံတို႔မွာ အဓိကေနၾကပါတယ္။ အဂၤ လိပ္ ကိုလိုနီေခတ္မွာ ဒီႏွစ္နယ္ကို တေပါင္းတည္း ဘဂၤလားျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၄၇ ခု အိႏၵိယလြတ္လပ္ ေရးေၾကညာေတာ့မွ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ ဘဂၤါလီမ်ားတဲ့ အေနာက္ဘဂၤလားနဲ႔ ႀတိပူရတို႔ဟာ အိႏၵိယဘက္ျခမ္းက ျပည္နယ္ ႏွစ္ခု ျဖစ္သြားၿပီး အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ားတဲ့ အေရွ႕ဘဂၤလားက အေရွ႕ပါကစၥတန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အေရွ႕ပါကစၥ တန္ ဟာ ၁၉၇၁ ခုမွာ လြတ္လပ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာပါတယ္။

တကမာၻလံုးမွာ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးဦးေရ သန္း ၃၀၀ ရွိၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွာ ၁၅၆ သန္း၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ သန္း ၇၀၊ ပါကစၥ တန္၊ ၿဗိတိန္၊ မေလးရွားနဲ႔ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြမွာလဲ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိၾကပါတယ္။ ဟန္တ႐ုတ္လူမ်ဳိးၿပီးရင္ ဘဂၤါလီ လူမ်ဳိး ဟာ ကမာၻမွာ ဒုတိယ လူဦးေရအမ်ားဆံုးလူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးအားလံုးရဲ႕ ၅၀% ဟာ မြတ္ဆလင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ၄၈% ကေတာ့ ဟိႏၵဴေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္လက္ထက္နဲ႔ အေသာကမင္းႀကီးလက္ထက္မွာ ဘဂၤလားေဒသဟာ မဂဓတိုင္းထဲ ပါခဲ့ပါတယ္။

ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးေတြထဲက ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြ၊ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ခဲ့ၿပီး အဓိကအားျဖင့္ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ဘဂၤါလီေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာရွတိုက္က ပထမဆံုးႏိုဘယ္ဆုရတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာႀကီး ရာဘင္ျဒာနတ္သ္တဂိုး၊ ကမာၻေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ ဆတၱယာဂ်စ္ေရး၊ အိႏၵိယလြတ္လပ္ေရး ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဆူဘတ္စ္ခ်ႏၵရာဘို႔စ္၊ ကမာၻေက်ာ္သိပၸံပညာရွင္ ဆာတယင္ျဒာနတ္သ္ဘို႔စ္၊ ႏိုဘယ္ဆုရ စီးပြားေရးပညာ ရွင္ အမာရ္တီယာဆင္း၊ စာေရးဆရာမ အရြန္ဒါတိ႐ြဳိင္း၊ ဘီးတဲလ္စ္ဂီတသစ္အဖြဲ႔ရဲ႕ဆရာ ဂီတပညာရွင္ႀကီး ရာဗီရွန္ကာ တို႔ဟာ ဘဂၤါလီဟိႏၵဴေတြျဖစ္ၿပီး အေသးစားေငြေခ်းလုပ္ငန္း တီထြင္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ မိုဟာမက္ယူႏြတ္စ္ ကေတာ့ ဘဂၤါလီမြတ္ဆလင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဘဂၤါလီေတြလဲ ထင္ထင္ရွားရွားရွိ ပါတယ္။ အိႏၵိယ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့လို႔ ဗမာျပည္ကို နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံရတဲ့ မစၥတာရာရွစ္ဟာ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔နဲ႔ တေခတ္ထဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာၿပီး ၁၉၃၆ ခုမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒၊ ေက်ာင္း သားသပိတ္ ဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘဂၤါလီ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြျဖစ္တဲ့ မစၥတာရာရွစ္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္လတ္တို႔ဟာ လြတ္ လပ္ေရးရၿပီးေနာက္မွာလဲ ဖဆပလအစိုးရထဲမွာ ဝန္ႀကီးေတြအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံခဲ့ရပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ အတိုက္အခံဘက္မွာလဲ ဘဂၤါလီေတြ အေရးႀကီးေနရာေတြက ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ရဲေဘာ္ဂိုရွယ္၊ ေဒါက္တာနတ္၊ ဆရာရာဂ်န္တို႔ဟာလဲ အဂၤလိပ္က နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးလို႔ ဗမာျပည္ေရာက္လာတဲ့ ဘဂၤါလီ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္ကိုေရာက္လာၾကတဲ့ အဲဒီ ဘဂၤါလီေတြဟာ နယ္စပ္ကကူးဝင္လာတာေတြမဟုတ္ဘဲ ကိုလိုနီေခတ္မွာ သေဘၤာနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ ဘဂၤါလီဟိႏၵဴေတြ၊ ဘဂၤါလီမြတ္ဆလင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၊ ဆရာေမာင္ေသာ္ကတို႔က ေတာ့ အဲဒီထက္ေစာၿပီး မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ ဗမာျပည္မွာေနခဲ့တဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္တေကာင္းစကားဟာ ဘဂၤါလီစကားရဲ႕ ေဒသိယစကား dialect ျဖစ္ၿပီး ဘာသာေဗဒမွတ္တမ္း Ethnologue မွာ သီး သန္႔သေကၤတ cit လို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရြင္ဂ်ာ အပါအဝင္ စစ္တေကာင္းစကားေျပာသူ ၁၄ သန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။ စစ္တ ေကာင္းကို ဘဂၤါလီေတြက ေခ်ာ့ေတာ္ကလမ္း သို႔မဟုတ္ ေခါ့ေတာ္ကလမ္း chottogram လို႔ ေခၚရာကေန စစ္တ ေကာင္းသားဘဂၤါလီေတြကို ေခါ့တ္ သို႔မဟုတ္ ေခါ့ေတာကုလား လို႔ နာမယ္တြင္သြားပါတယ္။ စစ္တေကာင္း ေဒသဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႔ နတ္ျမစ္ပဲျခားတဲ့အတြက္ နယ္စပ္ေက်ာ္ခိုးဝင္သူေတြဟာ အဓိကအားျဖင့္ စစ္တေကာင္း သား ဘဂၤါလီ (ေခါ့တ္) ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီကေန႔ ရြင္ဂ်ာလို႔ခံယူေနသူေတြကို ဘာသာေဗဒမွတ္တမ္း Ethnologue မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အထိ စစ္တေကာင္းသား ေတာင္ပိုင္းေလယူေလသိမ္းလို႔ပဲ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ဒီဘက္မွာေတာ့ စစ္တေကာင္းသားဘာသာစကားကို ctg ၊ ရြင္ဂ်ာကို rhg လို႔ခြဲေပးလိုက္ၿပီး ရြင္ဂ်ာ နဲ႔ စစ္တေကာင္းသား မတူသလိုလို လုပ္ျပေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဘာသာေဗဒ မွတ္ တမ္း Ethnologue မွာ ဘဂၤါလီဘာသာစကားကို ben လို႔ သေကၤတသတ္မွတ္ထားပါတယ္။ စစ္တေကာင္း စကားနဲ႔ ဘဂၤါလီစကားဟာ ၄၃% ကေန ၆၄% အထိပဲ တူညီတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေတာရြာေတြက စစ္တေကာင္းသူမေတြဟာ ၿမိဳ႕ေပၚက ဘဂၤါလီစကားကို နားမလည္ဘဲ ရြင္ဂ်ာဆုိသူေတြနဲ႔ေတာ့ ရာႏႈန္းျပည့္ ဆက္ဆံေျပာဆိုလို႔ ရပါတယ္။ သေဘာ ကေတာ့ စစ္တေကာင္းစကားနဲ႔ ရြင္ဂ်ာစကား၊ စစ္တေကာင္းသားနဲ႔ ရြင္ဂ်ာ လံုးဝတထပ္တည္း ျဖစ္ပါတယ္။

၁၈၂၄ ခု အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစခဲ့တဲ့ ဒီနယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္မႈဟာ အာေရဗ်ကၽြန္းဆြယ္မွာ ၁၈ ရာစု အ တြင္း ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဝါဟာဘီအေျခခံဝါဒနဲ႔ ေပါင္းစပ္သြားရင္ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ဝါဒအျဖစ္ ပိုၿပီးဆုတ္ယုတ္ ေဖာက္ျပန္သြားမယ့္ အလားအလာ ရွိေနပါတယ္။

ဥေရာပတိုက္မွာ ခရစ္ယန္အေျခခံဝါဒီေတြလႊမ္းမိုးလို႔ အေမွာင္ေခတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အစၥလမ္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ သိပၸံ ပညာေတြ အႏုပညာေတြ ထြန္းကားပြင့္လန္းခဲ့ၿပီး အစၥလမ္ေရႊေခတ္အျဖစ္ ကမာၻ႔လူသားေတြကို ဧရာမအက်ဳိးျပဳခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီကာလမွာ မြတ္ဆလင္သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ အကၡရာသခ်ၤာနဲ႔ ႀတိဂိုႏိုမက္ထရီကို တီထြင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ နယူတန္ေခတ္ မတိုင္ခင္မွာ ကဲလ္ကုလသခ်ၤာရဲ႕ အေျခခံေတြကို ခ်ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆးပညာနယ္ပယ္မွာ ခြဲစိတ္ကု ပညာကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္ခဲ့ၿပီး ေမ့ေဆးသံုးတာလဲ စလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာရဲ႕ ေသြးလည္ပတ္မႈစနစ္ကိုလဲ ပထမဆံုး ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သလို အနာေတြမွာ ပိုးသတ္ေဆးသံုးတာကိုလဲ စလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေခတ္အတြင္း ကဗ်ာဆရာ ႀကီး အုိမာခယမ္ ထြက္ေပၚခဲ့သလို တေထာင့္တညပံုျပင္လို ႀကီးက်ယ္တဲ့အႏုပညာလက္ရာေတြလဲ မြတ္ဆလင္ ကမာၻမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီဘက္ေခတ္မွာလဲ ၂၀ ရာစုထဲမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ တူရကီႏိုင္ငံက ကီမဲလ္အတားတာ့က္လို အမ်ဳိးသားေရး ေခတ္မီေရး ေခါင္းေဆာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ အားက်အတုယူခဲ့ရပါတယ္။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံက နာဆာကိုလဲ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ကိုလိုနီႏိုင္ငံေတြက အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြ အတုယူခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ တုန္းက ေဆာ္ဒီအာေရဗ်နဲ႔ တခ်ဳိ႕အာရပ္ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံငယ္ အနည္းစုကလြဲရင္ ဝါဟာဘီဝါဒ ဘယ္လိုမွေခါင္းမေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဝါဟာဘီဝါဒကစလိုက္တဲ့ အစၥလမ္အစြန္းေရာက္ဝါဒဟာ အစၥလမ္ကမာၻကိုေရာ၊ တျခားဘာသာဝင္ ႏိုင္ငံေတြကိုပါ အေမွာင္ေခတ္ႀကီးထဲဆြဲသြင္းဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနပါၿပီ။ အတားတာ့က္ နဲ႔ နာဆာ တို႔ရဲ႕ ေခတ္သစ္ အစၥလမ္ ဝါဒေၾကာင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အေျခခံအက်ဳိးစီးပြားေတြ အထိနာခဲ့လို႔ လက္စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ အစၥလမ္ အေျခခံဝါဒီ ေတြကို အကန္႔အသတ္နဲ႔ ေျမႇာက္ေပးေနသလိုမ်ဳိး ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝါဟာဘီမူရင္းစြဲဝါဒဟာ လမ္းမယူဘူး ဆို တာကို ၉/၁၁ မွာ ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဂၤါလီေတြရဲ႕ေက်ာ္နင္းမႈကေကာ ဘယ္လမ္းကိုသြားေနၿပီး ဘယ္သူေတြက အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္ေနသလဲ။ လက္စ လက္နေတြကေတာ့ တစတစေပၚလာပါၿပီ။ ဝါဟာဘီေတြက ပံ့ပိုးမႈမ်ဳိးစံုနဲ႔တြန္း၊ မြတ္ဆလင္မဟုတ္တဲ့ အေနာက္တိုင္း ကလဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အက်ဳိးစီးပြားေမွ်ာ္မွန္းၿပီး အဖက္ဖက္ကအားေပး။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္တြင္း အာဏာပိုင္မပါရင္ လဲ ေက်ာ္နင္းသူေတြ ေရွ႕တိုးလို႔မရႏိုင္တာ ထင္ရွားေနပါၿပီ။

ဂါမဏိ

ေဒါက္တာဥာဏ္ေပၚရဲ့က်န္းမာေရးဆိုင္ရာေဆာင္းပါးမ်ား

ရိုဟင္ဂ်ာျဖစ္ခြင့္မရလုိက္ေသာ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ႏိုင္ငံသား ၄၈ ဦး

မေလးရွားႏိုင္ငံသုိ႕ တရားမ၀င္ ခိုးေလွျဖင့္ ထြက္ခြာရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ဘဂၤလာေဒခ်္႕   ႏိုင္ငံသား ၄၈ ဦးကို လူေမွာင္ခို သမားႏွစ္ဦးႏွင့္ အတူ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ အထူး မူခင္း ႏွိမ္ႏွင္းေရး တပ္ဖြဲ႕က ယမန္ေန႕ နံနက္္ပိုင္းက ဖမ္းဆီးလိုက္သည္။

လူကုန္ကူးသူ လက္မွ ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္ေသာ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ႏိုင္ငံသားမ်ား (ဓါတ္ပံု- Star)

ဖမ္ဆီးခံရသူ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ႏို္င္ငံသားမ်ား လူေမွာင္ခို အဖြဲ႕တစ္ခု၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ မေလးရွား သို႕ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ တစ္စီးျဖင့္ ထြက္ခြာရန္ စီစဥ္ေနစဥ္ စစ္တေကာင္းျမိဳ႕ Kadamtali အရပ္ရွိ ဟိုတည္ (၄) ခုမွ ဖမ္းဆီးရမိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အထူး မူခင္း တပ္ဖြဲ႕က ေျပာၾကားသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမွတ္ (၇) Rapid Action Battalion တပ္ရင္းက တနဂၤေႏြေန႕ နံနက္ အေစာၾကီး အခ်ိန္မွာ သတင္းအရ ဟုိတည္ ၄ ခုကို ၀င္ေရာက္စီးႏွင္းစဥ္မွာ ဖမ္းမိတာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဗိုလ္မွဴး ရက္ခီးဘူလ္ အာမီက ေျပာသည္။
ဖမ္းဆီးခံရသူ ၄၈ ဦးမွာ ရကၠန္းသမား၊ လယ္သမား၊ ကုန္စံုဆိုင္ ေရာင္းသူႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ မရွိသူမ်ား ျဖစ္ျပီး သူတို႕မွာ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ႏိုင္ငံ ဆီရဂန္းစီ၊ နာေဂါ၀ါ၊ ပါဗနာ၊ မာဂူရ၊ ဂ်န္နီ ဒက္ ျမိဳ႕မ်ားမွ ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာာပိုင္မ်ားမွ ေျပာသည္။
မေလးရွားသုိ႕ သြားေရာက္ရန္ အတြက္ ဟုိတည္မ်ားတြင္ တည္းခိုေနသူ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ႏိုင္ငံသား အေရအတြက္မွာ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိျပီး အမ်ားစုမွာ ဟုိတည္မ်ားကို ၀င္ေရာက္စီးႏွင္းစဥ္ ထြက္ေျပး လႊတ္ေျမာက္သြားၾကသည္ဟု သိရသည္။
တနဂၤေႏြေန႕ နံနက္္ပိုင္းက ထုတ္လႊင့္သြားေသာ ဘီဘီစီ ( ဘဂၤလာ အစီအစဥ္)တြင္ ဖမ္းဆီးခံရသူ ၁၀၀ နီးပါးခန္႕ ရွိေၾကာင္း၊ ထိုသူမ်ားကို မေလးရွားသုိ႕ သြားေရာက္ရန္ အတြက္ ပထမဆံုး အေနျဖင့္  ျမန္မာႏိုင္ငံ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သုိ႕ ပို႕ေဆာင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္မွ တဆင့္ မေလးရွားသို႕ ဆက္လက္ ပို႕ေဆာင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
ယခုကဲ့သုိ႕ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ နိုင္ငံသားမ်ားမွာ ေရလမ္းေၾကာင္းမွ တဆင့္ တရားမ ၀င္ ေမာ္ေတာ္ ဘုတ္မ်ား၊ ငါးဖမ္း စက္ေလွမ်ားကို အသံုးျပဳျပီး  မေလးရွားသို႕ တင္ပို႕ေနၾကသည္မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကတည္းက ျဖစ္ေၾကာင္း လူေမွာင္ခိုသမား စူရူ ဇာမန္က ေျပာသည္။
ဘဂၤလာေဒခ်္႕ႏိုင္ငံသား အမ်ားအျပားမွာ ခိုးေလွမ်ားျဖင့္သြား၍ ထိုင္း၊ မေလးရွားသုိ႕ ေရာက္ရွိ သြားေသာ အခါ သူတို႕ကို သူတို႕ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရမွ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္၍ ထြက္ေျပးလာသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသုိ႕ ေျပာဆိုျခင္းအားျဖင့္ ခိုလံုခြင့္ရရွိျပီး မေလးရွားရွိ ယူအန္အိပ္စီအာ ဒုကၡသည္မ်ား ရံုးကလည္း ခ်က္ခ်င္း ဒုကၡသည္ အသိအမွတ္ျပဳ ကဒ္မ်ား ထုတ္ေပးေၾကာင္း သိရသည္။
ယခု ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားမွာ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ေရပုိင္နက္ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ႏိုင္ငံတကာ ေရပိုင္နက္ အတြင္း ေရာက္ရွိသြားပါက ရုိဟင္ဂ်ာ ခံယူျပီး ခရီးသြားၾကမည့္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း မေလးရွားသုိ႕ တရားမ၀င္ စက္ေလွမ်ားျဖင့္ သြားေရာက္သူ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ႏိုင္ငံသား အမ်ားအျပားကို ဖမ္းဆီး မိေနျပီး လြန္ခဲ့ေသာ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္းကလည္း ဂြျမိဳ႕နယ္ ဂြကၽြန္းတြင္ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ႏိုင္ငံသား ၁၀၀ နီးပါးခန္႕ကို ဖမ္းမိခဲ့သည္။
အလားတူ မြန္ျပည္နယ္ ေရးျမိဳ႕နယ္တြင္လည္း မေလးရွားသုိ႕ သြားသူ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ႏိုင္ငံသား ၈၂ ဦးအား ေမလအတြင္းက ဖမ္းဆီးျပီး ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႕က ေထာင္ တႏွစ္စီ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ သတင္းကို ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႕က သတင္း ေရးသား ေဖၚျပၾကရာတြင္ ဗီြအိုေအ (ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္)မွ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံသား ၉၀ ခန္႔ လူဝင္မႈဥပေဒအရ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ ေခါင္းစီးျဖင့္ သတင္းေရးသားေဖၚျပခဲ့ျပီး မစၥ်ိမမွ ဘဂၤါလီ ၈၂ ဦးအား လဝက ပုဒ္မျဖင့္ ေရးၿမိဳ႕ တရား႐ုံးမွ ေထာင္ဒဏ္ခ် ေခါင္းစီးျဖင့္ ေရးသားေဖၚျပခဲ့သည္။
အလားတူ ေကာင္၀ါ သတင္းဌာနက တရားမ၀င္ ႏိုင္ငံခိုး၀င္မႈျဖင့္ ဘဂၤါလီ  ၈၂ ဦးကို ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ ေခါင္းစီးျဖင့္ သတင္းေရးသားေဖၚျပသည္။
သုိ႕ေသာ္ ျပည္ပ အေျခစိုက္ ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနက အဆိုပါ သတင္းကို Rohingya Boat people Sentenced on Immigration Charges ေခါင္းစီးျဖင့္ ေရးသား ေဖၚျပခဲ့ျပီး  ေထာင္ခ်ခံရသူ ၈၂ ဦးမွာ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပသည္။ ၎သတင္းတြင္ပင္ Arakan Project မွ ဒါရိုက္တာ Chris Lewa ယခုက့ဲသို႕ မိမိႏိုင္ငံသားမ်ားကို မိမိေျမေပၚတြင္ ဖမ္းျပီး ေထာင္ခ်ျခင္းမွာ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္

ျမန္မာစကားထဲမွာ ၀ံသာႏုုစိတ္ဓာတ္ လုုိ႔ေခၚတဲ့ေ၀ါဟာရတခုုရွိပါတယ္။
အဲဒါက ပါဠိကဆင္းသက္လာတဲ့ ပါဠိသက္ ေ၀ါဟာရတခုုျဖစ္ပါတယ္။
ပါဠိစကား ၀ံသ (= အမ်ဳိး) နဲ႔ အႏုုရကၡိတ (= ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း) ဆုုိတဲ့ စကား ၂ လုုံးကုုိ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။
မူလပါဠိစကားအျပည့္ကေတာ့ ၀ံသာႏုုရကၡိတ ျဖစ္ျပီး ျမန္မာမႈျပဳ လုုိက္ျပီးတဲ့ေနာက္ မွာေတာ့ ၀ံသာႏုု ရယ္လုုိ႔ျဖစ္ လာတာပါ။

ျမန္မာႏုုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးႀကဳိးပမ္းစဥ္ကာလတုုံးက လူမ်ဳိးျခားအဂၤလိပ္ကုုိ အထင္ႀကီးၿပီး အဂၤလိပ္စာနဲ႔ အဂၤ လိပ္စကားကုုိမွ လူရာသြင္းၾကတဲ့ ထုုိေခတ္က ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အတြင္း မိမိတုုိ႔ရဲ့ကုုိယ္ပုုိင္ ဘာသာစကား နဲ႔စာေပကုုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုုိးျပီး ျမန္မာစကား ျမန္မာစာကုုိ သုုံးႏႈန္းေျပာ ဆုုိၾကဘုုိ႔ ဆုုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျမန္မာ ၀ံသာႏုု အဖြဲ႔ဆုုိျပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ သမုိုုင္းစာ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ေတြ႔ျမင္ႏုုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။



မြန္ဘာသာစကားမွာ စကားပုုံတခုုရွိပါတယ္။
အဲဒါကဘာလဲဆုုိေတာ “ျမေမာ၀္ေဇတ္ ဟြံေထာံသၼဴ၊ မၷိဟ္ေဇတ္ ဟြံေထာံ ဂကူ“ ဆုုိတဲ့စကားျဖစ္ပါတယ္။
အဓိပါၸယ္ကေတာ့ “န႔ံသာစစ္မွန္လွ်င္အနံ႔ကုုိမပစ္၊ လူစစ္မွန္လွ်င္ အမ်ဳိးကုုိမပစ္“ လုုိ႔ အဓိပါၸယ္ရပါတယ္။

ဆုုိလုုိတာက လူဆုုိတဲ့ အသိစိတ္ဓာတ္ရွိသူေတြဟာ အမ်ဳိးကုုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ၀ံသာႏုုစိတ္ထားရွိရမယ္လုုိ႔ ဆုုိလုုိတာပါ။
ျမတ္စြာဘုုရားကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ေသာ္မွ ပါရမီ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရာ ကာလတေလွ်ာက္ သူျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ သူ႔အမ်ဳိးကုုိ သူေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့သာဓကေတြ အေျမာက္အျမားရွိခဲ့ပါတယ္။
ေခြးဘ၀မွာ တခါျဖစ္ေတာ့ ရွင္ဘုုရင္ရဲ့အသုုံး အေဆာင္သားေရပစၥည္းတခုုကုုိ စည္းမေစာင့္တဲ့ေခြးတေကာင္ကကုုိက္မိတာနဲ႔ ေခြးေတြ အားလုုံးမင္းအမ်က္သင့္လုုိ႔ မ်ဳိးတုုံး သတ္ျဖတ္ခံၾကရ တဲ့အခါမွာ ဘုုရားအေလာင္း ေခြးကေနျပီး သူ႔အမ်ဳိးေတြကုုိ ကာကြယ္ခဲ့တဲ့သာဓက ဇာတ္ေတာ္ေတြမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အလားတူသာဓကေတြလဲ အေျမာက္အျမားရွိပါတယ္။
ဒါကဘာကုုိျပသလဲဆုုိေတာ့ တိရစၦာန္ ေတြေတာင္ ၀ံသာႏုုစိတ္ရွိၾကတယ္ဆုုိတာကုုိျပတာပါ။
ဒါဆုုိရင္ လူေတြလဲ ၀ံသာႏုုစိတ္ရွိရမွာေပ့ါ။
သိဂၤါ ေလာ၀ါဒသုုတ္လာ သားသမီး က်င့္၀တ္ငါးပါးထဲမွာ “ေစာင့္ေလမ်ဳိးႏြယ္“ ဆုုိတာလဲ တပါးပါ၀င္ ေနတာကုုိ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။

တရုုတ္ေတြက သူတုုိ႔အမ်ဳိးကုုိ သူတုုိ႔ေစာင့္ထိန္းၾကတယ္။ သူတုုိ႔လူမ်ဳိးေတြခ်င္းပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာ အမ်ားစုုေတြ႔ႏုုိင္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးျခားကုုိအိမ္ေထာင္ျပဳမိရင္ အဲဒီလူဟာအမ်ဳိးေတြၾကား မ်က္ႏွာငယ္အထင္ ေသးခံရျပီး တခ်ဳိ႔ဆုုိေဆြမ်ဳိး စာရင္းကေတာင္ အထုုတ္ခံရတဲ့အထိပါ။ ဒါသူတုုိ႔ရဲ့ ၀ံသာႏုုစိတ္ဓာတ္ပါ။
ကုုလား ေတြလဲ ထုုိနည္းတူပါပဲ။

ဗုုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ အစြန္းေရာက္စိတ္ဓာတ္ မထားရွိသင့္ေပမယ့္ အမ်ဳိးကုုိေစာင့္တဲ့ ၀ံသာႏုု စိတ္ကေလးေတာ့ ရွိသင့္ၾကပါတယ္။

အခုုေနာက္ပုုိင္း ျမန္မာလူငယ္ေတြ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျပည္ပထြက္လာတာမ်ားေတာ့ ၀ံသာႏုု အေရးကိစၥဟာ အင္မတန္အေရးႀကီးလာပါတယ္။
၀ံသာႏုုစိတ္ဓာတ္ ဘာသာေရးအသိစိတ္ဓာတ္ ေရခံေျမခံ ေကာင္းခဲ့သူေတြကေတာ့ ေရျခားေျမျခားမွာ ဘယ္လုုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ေရာက္ရွိေနပါေစ ကုုိယ္နဲ႔အသြင္တူ ယဥ္ေက်းမႈစရုုိက္လကၡဏာတူတဲ့ ကုုိယ့္လူမ်ဳိးကုုိပဲ မရရေအာင္ရွာျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။

ဒါဟာ၀ံသာႏုုစိတ္ဓာတ္ပါပဲ။
တခ်ဳိ႔က်ေတာ့လဲ ဖူးစာေရစက္ကုုိ အေၾကာင္းျပျပီး ႀကဳံတဲ့ေနရာမွာ ႀကဳံရာ လူမ်ဳိးျခားနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။
သူတုု႔ိရဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဖူးစာေပါ့တဲ့။

ထားပါေတာ့ ဖူးစာဆုုိလုုိ႔ရွိရင္လဲ။ ႀကဳံသလုုိယူခဲ့ရတဲ့ကုုိယ့္ရဲ့အိမ္ေထာင္ဖက္ကေရာ ဘယ္ေလာက္ flexible ျဖစ္သလဲ။
ဒါကုုိလဲဆန္းစစ္ရပါမယ္။

လူမ်ဳိးကြဲပါေစ၊ ကုုိးကြယ္တဲ့ဘာသာတူရင္ေတာ့ ျပႆနာအေထြ အထူးမရွိပါဘူး။
ဘာသာမတူရင္ေတာ့ flexible ျဖစ္ေရးမျဖစ္ေရးက စကားေျပာလာရပါျပီ။
လြတ္လတ္ မႈကုုိအလြန္တရာတန္ဘုုိးထားတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ကုုိယ့္ရဲ့အိမ္ေထာင္ဘက္က ဘာသာတရားနဲ႔ပတ္သက္လုုိ႔ လြတ္လတ္မႈ ေပးထားရင္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ့။

ဒီလုုိမွမဟုုတ္ဘဲ ဘုုိးဘြားမိဘကစၿပီး ကုုိးကြယ္ယုုံၾကည္ လာခဲ့တဲ့ မိမိရဲ့ဘာသာတရားကုုိ အတင္းအၾကပ္စြန္႔ပစ္ေစၿပီး သူ႔ဘာသာတရားထဲ သြတ္သြင္းတာမ်ဳိး ဆုုိရင္ေတာ့ မိဘေတြအေနနဲ႔ သားသမီးလဲဆုုံး၊ ဘာသာလဲဆုုံးတဲ့ မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ၾကရျပီေပါ့။



တေလာကပဲ မေတြ႔ျဖစ္တာအေတာ္ၾကာခဲ့တဲ့ အသိဒကာမတေယာက္ သူ႔အမ်ဳိးသား ဂ်ာမာန္တေယာက္နဲ႔ စာေရးသူကုုိ လာေတြ႔ၾကပါတယ္။
သူေနတဲ့ျမ့ဳိကေန ၄ နာရီၾကာကားေမာင္းျပီး လာရတယ္လုုိ႔ဆုုိတယ္။
သူ႔အမ်ဳိးသားကေတာ့ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာလဲ ရဟန္း၀တ္ဖူးပါတယ္။
အခုုလဲ အျမဲတမ္း ၀ိပႆနာတရား အားထုုတ္တယ္လုုိ႔ဆုုိတယ္။

သူကလဲရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ ျမန္မာေတြလုုိပဲ ရုုိရုုိေသ ေသဦးခ်ရွိခုုိးျပီး တရားအေၾကာင္းပဲ အျမဲေျပာျဖစ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုုိအိမ္ေထာင္ဖက္မ်ဳိးကေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမရွိေပမယ့္ သူေျပာတဲ့သူ႔မိတ္ေဆြအေၾကာင္း ၾကားရေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မသက္ မသာျဖစ္ရပါတယ္။

သူ႔မိတ္ေဆြ မႏၱေလးကျမန္မာအမ်ဳိးသမီးကေတာ့ မ်ဳိးရုုိးအစဥ္အဆက္ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ခရစ္ ယာန္ဘာသာ၀င္ ဂ်ာမာန္တေယာက္နဲ႔ညားၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာထဲကုုိ ေျပာင္းသြားရွာပါသတဲ့

ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ။
ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့သူ႔ကေလးကုုိလဲ ခရစ္ေတာ္ထဲကုုိ အတင္းသြတ္သြင္းလုုိက္ပါသတဲ့။
ဟုုိေန႔ကသူတုုိ႔လာတာ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက သူ႔သားေလးကုုိ ခရစ္ယာန္ဘုုရားေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ျခင္းေပး အခမ္းအနားအတြက္ တက္ေရာက္ဘုုိ႔ ဖိတ္ေခၚလုုိက္တယ္ဆုုိပဲ
။ ၾကားရ နား၀မခ်မ္းသာလုုိက္ပါဘိ။

ဒီလုုိ လူမ်ဳိးေတြကေတာ့ “ ေစာင့္ေလမ်ဳိးႏြယ္“ ဆုုိတဲ့စကားကုုိ ျမင္ရင္ၾကက္ေျခခတ္ဖ်က္ပစ္မယ့္ပုုံပါပဲ။
သူ႔မိဘ ေတြကလဲ အလည္အပတ္ဗီဇာနဲ႔ ေရာက္ရွိေနေတာ့ သမီးနဲ႔ေျမးအတြက္ ႏွစ္ေယာက္လုုံး ရင္ထုုမနာ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုုိ႔ဆုုိပါတယ္။
သူ႔မိဘမေျပာနဲ႔ေလ... ကုုိယ္ေတာင္မွၾကားရတာ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရ တာပဲ။



ဖူးစာလုုိ႔ေျပာတယ္ဆုုိရင္ ဖူးစာလုုိ႔ပဲထားပါ။ ဘာသာတရားကုုိစြန္႔တာက ဖူးစာနဲ႔ဘာမွမဆုုိင္ပါဘူး။
၀ံသာႏုု စိတ္နဲဆုုိင္ပါတယ္။

မ်ဳိးရုုိးစဥ္ဆက္ ကုုိးကြယ္ခဲ့တဲ့ဘာသာတရားကုုိ မေစာင့္ထိန္းဘဲစြန္႔ပစ္တာဟာ ၀ံသာႏုု စိတ္ေခါင္းပါး တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဗုုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္၊ ႀကဳံတဲ့ေနရာမွာ ႀကဳံ သလုုိအိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်ဳိးရုုိးစဥ္ဆက္ ယုုံၾကည္ ကုုိးကြယ္လာခဲ့တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာတရားကုုိေတာ့ ေနာက္ဆုုံး ထြက္သက္အထိ ေစာင့္ထိန္းသြားၾကဘုုိ႔ ၀ံသာႏုုစိတ္ရွိၾကဖုုိ႔ ဒီစာကုုိ ေရးလုုိက္တာပါ။

အရွင္ရတန 

(ဒီေဆာင္းပါးဟာ သူရိယ မဂၢဇင္းမာဖတ္ရတဲ့ ဆရာေတာ္အရွင္ရတန ရဲ့ေဆာင္းပါးပါ။ခြင့္ျပဳခ်က္မယူႏုိင္သည့္အတြက္ ေတာင္းပန္ ပါသည္။)