မထင္မွတ္ဘဲ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ျဖစ္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦး

သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ေနျပည္ေတာ္ရွိ သမၼတအိမ္ေတာ္၌ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႕ဆုံၾကစဥ္။ ဓာတ္ပုံ-ေအအက္ဖ္ပီ
 ကတ္ကင္းဘဲလ္ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ႏုိင္ငံေရးမဟာမိတ္ေတြ ျဖစ္လာၾကမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ ထင္
မထားခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးဟာ ယခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ
အရွိန္အဟုန္ နဲ႔ ဦးေဆာင္ေမာင္းႏွင္ေနၾကပါၿပီ။
တစ္ဦးကေတာ့ အထူးအံ့ဩစရာမလုိ ပါဘူး။ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္စုိးမိုးမႈ ေတြကို အၾကမ္းမဖက္
တဲ့နည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ခဲ့လုိ႔ တစ္ကမၻာလုံးရဲ႕ အတုယူအားက်စရာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း
စုၾကည္ပါပဲ။ အျခားတစ္ဦးကေတာ့ ေျခသုတ္ပုဆုိး ေႁမြစြယ္က်ဳိးလုိ ႐ုိး႐ုိးကုပ္ကုပ္ေနတတ္တဲ့ သမၼတ
ႀကီးဦးသိန္းစိန္ပါ။
ဆယ္စုႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ လူ႔ေအာက္ သူ႔ေအာက္က်ၿပီး ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ဘ၀ ေရာက္
ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ ေပမယ့္ တုိင္းျပည္ကို လမ္း
ေၾကာင္းသစ္ဆီ ဦးတည္ဆြဲေခၚသြားရဲေလာက္ေအာင္ သတၱိနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း
တစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလုိအစဥ္အလာမရွိတဲ့ ျဖစ္ေခါင့္ ျဖစ္ခဲ ပူးတြဲမိတ္ဖက္မႈကို သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး
ဘယ္သူကမွ ရွာေဖြၾကံဆခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္
ေလာက္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့
တယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္မီက အာရွရဲ႕ ဆန္အုိးႀကီးလို႔တင္စားေျပာဆုိခံခဲ့ရၿပီး ေဒသတြင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ
သားေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ အဆင့္အတန္းဟာ ထိပ္ဆုံးမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုလုိနီအေမြဆုိးေတြျဖစ္တဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားအၾကားခါးသီးမႈေတြနဲ႔ စစ္ေအးကာ
လ အတြင္း ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ အားၿပိဳင္မႈ၊ သေဘာတရားေရး
မဟာမိတ္ေနာက္လိုက္ စု႐ုံးမႈေတြ ရွိေနခဲ့ရာ မဟာဗ်ဴဟာ အေနအထားမွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ
မလႊဲသာ မေရွာင္သာ လူးလိမ့္လုိက္ပါခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး တုိင္းျပည္ကိုမၿပိဳကြဲေအာင္၊ ျပည္ပစုိးမုိးမႈ ပုံစံမ်ဳိးစုံေဘးမွ
ကာကြယ္ရန္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တုိင္းျပည္ကုိ တလြဲတေခ်ာ္
အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ၾကရာမွာ တုိင္းျပည္ဟာ ပ်က္စီးျခင္းငါးပါး ဆုိက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တကယ့္အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ျမင္သာတဲ့လကၡဏာဆုိလုိ႔ အနည္းငယ္သာ
ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ သမၼတအုိဘားမားကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အထီးက်န္ဘ၀က ထြက္လာေအာင္ အစမ္း
သေဘာနဲ႔ ေလ့လာေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ အေစာပုိင္းက ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ ပထမဦးဆုံးခရီးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စစ္အစုိးရ
ထဲမွာ နံပါတ္(၄) အဆင့္ရွိၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တာ၀န္ယူထားတဲ့ ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ ႏွစ္ဦးစလုံးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရ
ခဲ့ပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား ျခားနားမႈကေတာ့ သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။ စစ္ေအးကာလက ႐ုရွားေတြ တည္
ေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ အင္းလ်ားလိတ္ဟုိတယ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ျပဳခဲ့ ပါတယ္။
သူမကို သူမရဲ႕ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန အင္းလ်ားလိတ္ဟုိတယ္ကို ေခၚလာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါ
တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ သုံးနာရီေလာက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိခဲ့ၾကရာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေခတ္သစ္ေရာက္ဖုိ႔ သူမရဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတုိင္းပဲ၊ ေဒၚစုက ေတာ့ အေတာ္စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အရွိ
ကို အရွိအတုိင္း ရွိေနတဲ့ အေျခအေနႀကီးမွာေတာင္ သူမရဲ႕ အေကာင္း ျမင္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ သံမဏိ
အဓိ႒ာန္ေတြ ထင္ဟပ္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ ေနခဲ့ရ ေပမယ့္ အထင္နဲ႔အျမင္ တျခားစီျဖစ္ေလာက္ေအာင္
ႏုိင္ငံတကာျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈေတြကို ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ နားလည္သိရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ဘီဘီစီ ကမၻာတစ္လႊားအစီအစဥ္နဲ႔ ဗီအုိေအ အသံလႊင့္ဌာနေတြကို ေန႔စဥ္ ပုံမွန္ နားေထာင္ရင္း အဲဒီ
အခ်ိန္က စိတ္ကူးလုိ႔ေတာင္မရေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္မွာ သူမပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနရတဲ့ အခန္းက႑
အတြက္ ျပင္ဆင္ေနသလို နိစၥဓူ၀ အိမ္တြင္းအက်ဥ္းသားဘ၀ကို အေသးစိတ္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ တစ္ေန႔ ထြက္လာတဲ့ အစုိးရသတင္းစာမွာ ကြ်န္ေတာ့အလည္အပတ္ခရီး ေဖာ္ျပတဲ့ ဓာတ္ပုံ
မွာ ေဒၚစုရဲ႕ပုံကို ျဖတ္ထုတ္ထားလုိက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။
ဦးသိန္းစိန္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈလုပ္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ကမ္းလွမ္းမႈကို ဘယ္လိုမွမတုံ႔ျပန္ခဲ့ၾက သေလာက္ပါပဲ။
အဲဒီတုန္းက သူနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထိေတြ႕ေျပာဆုိဖုိ႔ကိုေသာ္
လည္း ေကာင္း၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆႏၵရွိတဲ့ လကၡ
ဏာတစ္စုံတစ္ရာ မျပခဲ့ၾကပါဘူး။
သံလြင္ရြက္အစိမ္းေရာင္ စစ္ယူနီေဖာင္း ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကို တည္ၾကည္သိမ္ေမြ႕
ေသာ၊ ျဖစ္ႏုိင္စရာ အလားအလာမရွိေသာ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးလုိ႔သာ ထင္ခဲ့
ရပါတယ္။
အဲဒီ ပထမဆုံး ေတြ႕ဆုံခဲ့ရတဲ့ပြဲမွာ သူ႔ရဲ႕ သတိထားတဲ့ စစ္မူဟန္ စစ္ေလသံေတြနဲ႔ဆုိ ေတာ့ အခုလုိ
ေခတ္ေျပာင္းသမၼတ တစ္ေယာက္အျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ေခတ္၊ သူ႔ရဲ႕ အခ်ိန္ကို သက္၀င္လႈပ္ရွားလာေစမယ့္
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေတြးအေခၚေတြရွိတဲ့ လကၡဏာ လုံး၀မျပခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ သုံးႏွစ္အၾကာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလထဲမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ႏွစ္ ၄၀
အတြင္း ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကို အလည္အပတ္ေရာက္ လာပါတယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ အသစ္စက္စက္ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံ
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ ေရာက္လာတာပါ။
သူမဟာ တျခားဂုဏ္ျပဳဆုေပါင္းမ်ားစြာအျပင္ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္ ေရႊတံဆိပ္ကုိ လက္ခံရယူရန္
လည္း ေကာင္း၊ ျမန္္မာႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ ျပန္လည္ဆက္သြယ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ
အသုိင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမႈကို ရရွိဖုိ႔ကိုလည္းေကာင္း အေမရိကန္ကိုလာတာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚစု အေမရိကားမွာ ရွိေနတုန္းမွာပဲ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ နယူး
ေယာ့ခ္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာဖုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။
ျမန္မာ့ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ထဲက အေထြေထြညီလာခံမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာတာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အတြင္း သမၼတဦးသိန္းစိန္ဟာ ပထမဆုံး ႏုိင္ငံ့ အႀကီးအကဲပါပဲ။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံျခား ေရး၀န္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္နဲ႔လည္း တရား၀င္ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။
"ျမန္မာအစုိးရနဲ႔ ျပည္သူေတြဟာ ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေနာက္
ေၾကာင္းျပန္ မလွည့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အေသအခ်ာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ သြား ေနၾကပါ
ၿပီ" လုိ႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
နယူးေယာ့ခ္မွာရွိေနတုန္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ သီးျခားေတြ႕ဆုံခဲ့ၾကပါ
ေသးတယ္။
ဒီအရင္ကလည္း ၎တုိ႔ႏွစ္ဦး အလားတူအႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႕ဆုံခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ မိတ္ဖက္
ေဆာင္ရြက္မႈဟာ ျဖစ္ႏုိင္စရာ အလားအလာမရွိတဲ့ မိတ္ဖက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတစ္ခုပါ။
ဒါေပမယ့္ နယူးေယာ့ခ္မွာ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေတြ႕ဆုံမႈက သူတုိ႔ႏွစ္ဦးနဲ႔ သူတို႔တုိင္းျပည္ ျဖတ္သန္း
ေလွ်ာက္လွမ္း ၿပီးခဲ့တဲ့ခရီးကို အထင္အရွားျပသေနပါတယ္။
သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေႏြဦးရာသီတုန္းက ခမ္းခမ္းနားနားႀကီး မဟုတ္လွဘဲ
သာမန္မွ်သာျဖစ္တဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕အိမ္မွာ သမၼတကေတာ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
တည္ခင္းေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့ ညစာစားပြဲနဲ႔ အစျပဳခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ညစာစားပြဲရဲ႕ အထက္နံရံမွာ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ႕
ဖခင္ ဦးေအာင္ဆန္းရဲ႕ ပုံတူပန္းခ်ီကားႀကီးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပန္လည္ေမြးဖြားေရးအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေျမစမ္းခရမ္းပ်ဳိး၍ သတိ
ႀကီးစြာထားရင္း မွ်ေ၀ခဲ့ၾကပါတယ္။
အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ အနားယူသြားၿပီးေနာက္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာ
ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့၊ အသက္႐ွဴ မွားေလာက္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကိုအဲဒီေန႔က ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံမႈနဲ႔
အစျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရဟာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားရာေပါင္းမ်ားစြာကို လႊတ္ေပး
ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္၊ စု႐ုံးခြင့္၊ လႈပ္ရွားခြင့္အေပၚ တင္းက်ပ္တဲ့ အကန္႔အသတ္
ေတြကို ေလွ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။
တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အုပ္စုေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္ခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္း
ေဆာင္တဲ့ NLD ပါတီဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရခဲ့ေပမယ့္ အာဏာမေပးဘဲ
၂၂ ႏွစ္ၾကာေအာင္ ဖိႏွိပ္ထားခဲ့ရာမွ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပန္လည္ပါ၀င္အေရြးခံခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ႐ုတ္တရက္ ပြင့္လင္းသြားတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းခ်က္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး
ဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကတယ္။
ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကအစ ေလ်ာ့ပါးမသြားတဲ့ တစ္ကမၻာလုံးရဲ႕ ဖိအားေပးမႈ အဆုံးေပါ့။ ဒါေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္တယ္။ ထူးျခားတဲ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြ႕အၾကံဳေတြက အမ်ားႀကီး
စကားေျပာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။
အေမရိကန္အစုိးရနဲ႔ ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္ထဲက အဓိကမဟာမိတ္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
နဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရး တုိက္ပြဲ၀င္ေတြရဲ႕ ႐ုန္းကန္မႈ အေမွာင္ဆုံးကာလမွာ သူတုိ႔ဘက္က မားမား
မတ္မတ္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဆုံးတစ္ေန႔ စစ္အစုိးရက အေလွ်ာ့ေပးလာရတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ ျပည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ကူညီမယ္ဆုိတာ သူမ သိနားလည္ထားတယ္။
လမ္းအုိလမ္းေဟာင္းႀကီးကို အလြန္ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ေမွာက္သြန္ပစ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ဦးသိန္းစိန္ ေရာက္လာတာပါပဲ။
ဦးသိန္းစိန္ဟာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔ ျပင္ပကမၻာက ေဒသတြင္း အိမ္နီးခ်င္းၿမိဳ႕ေတာ္ေတြဆီ ေရာက္
သြားတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က ႏုိင္ငံတကာစာရင္း၀င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ယွဥ္ရင္
ဆင္းရဲႏုံခ်ာတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္မွာ တက္ႂကြေတာက္ပေနတဲ့ ေခတ္မီၿမိဳ႕ေတာ္
ေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီဆုိတာ ျမင္ေတြ႕သြားတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆုံး႐ႈံးပ်က္စီးခဲ့ရတယ္ဆုိတာ ျငင္းလို႔မရေအာင္ သိသာထင္ရွားေနပါၿပီ။ ကမၻာ့အလယ္
မွာ အပယ္ခံႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေနလို႔ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြအဖုိ႔ အေနရခက္ေနၿပီး ကာကြယ္ေျပာဆုိ
ေပးဖို႔ အခက္ေတြ႕ ေနၾကပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအရွိန္အဟုန္ကုိ ဆက္လက္ရွင္သန္ေအာင္ ထိန္းထားဖို႔ ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။
တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးေကာင္းစားေရးအတြက္ နက္႐ႈိင္းတဲ့ မယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ခါးသီးမုန္းတီးမႈ ေတြကို
ေဘးဖယ္ၿပီး သမၼတဦးသိန္းစိန္ နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ရဲ႕ သတၱိရွိတဲ့ နမူနာ ေရွ႕ေဆာင္
လမ္းၫႊန္မႈေတြကို ျပည္သူအားလုံး လုိက္နာလုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ပါမယ္။
ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂတ္အေပၚမွာ သူတုိ႔ဘ၀ေတြကို ပုံေအာထားခဲ့ၾကတာ
မုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ယူနီေဖာင္းေတြကို ခြာခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဒၚစုက အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ သူေတာ္စင္၀တ္႐ုံလႊာကို ခြာခ်ခဲ့ၿပီး ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ သူ႔ကို ဒီရာထူး
အာဏာေတြဆီ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာအေဆာင္အေယာင္၀တ္႐ုံႀကီးကို ခြာခ်ခဲ့တာပါပဲ။
ဒီလုိ အေဆာင္အေယာင္ အေပၚ၀တ္႐ုံလႊာေတြကိုခြာခ်လုိက္ၾကေတာ့ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးဟာ သာမန္ႏုိင္ငံ
သား မ်ဳိးခ်စ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ ညီတူညီမွ် ေတြ႕ဆုံခြင့္ရၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသစ္အတြက္ ႀကိဳးပမ္း ႐ုန္းကန္
လာႏုိင္ၾကၿပီေပါ့။
ဒီလုိလုပ္ ေဆာင္ၾကရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အပါအ၀င္ တစ္ကမၻာလုံးကို စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြ အားရ
ေက်နပ္ ၀မ္းေျမာက္ၾကေစမွာ အမွန္ပါပဲ။
(ေဆာင္းပါးရွင္ ကတ္ကင္းဘဲလ္ (Kurt M. Campball) သည္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ
အေရွ႕အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေရးရာ လက္ေထာက္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္သည္။)

ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပက္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးလိုပါက ...
comment.myanmar.times@gmail.com သို႔ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။